Tunele Ściany Płaczu (w anglosaskich tradycji – Zachodniej ściany) – podziemne budowle, które ciągną się dalej na setki metrów pod Starym miastem. Tunele pozwalają zobaczyć ukrytą pod ziemią część Ściany i docenić geniusz starożytnych inżynierów.

Historia tuneli sięga do biblijnego króla Heroda, który w 19 roku p. n. e. podjął ambitny projekt: postanowił podwoić obszar wzgórza świątynnego. To było konieczne dla odbudowy Drugiej Świątyni – w wyniku sanktuarium nabrało niesłychanego przepychu.

Rozszerzenie placu Świątynnym stało się prawdziwym budynkiem feat. Herod płotem górę podporowej murem złożonym z пятитонных kamieni (kątowe ważyły po kilka do kilkudziesięciu ton). Zanim wypełnić przestrzeń wewnątrz ścian gruntem, inżynierowie króla zbudowali tam cały system łukowych korytarzy. Водовод, zaopatrzenia w wodę na wzgórze świątynne (kapłani-lewici codziennie myli miejsca składania ofiar), istniał od czasów Lod, z II wieku p. n. e. Mur Heroda zamknęła ten kanał. Zmienił go w zbiornik dla żołnierzy w twierdzy Antonia, a następnie rozbiła bruku. Teraz zbiornik Стратион, w którym naprawdę jest woda, – część tuneli Ściany Płaczu.

W roku 70 rzymianie zburzyli Jerozolimę, przestrzeń Ściany wypełnione szczątki budynków, poziom ziemi podniósł się o kilka metrów. Otwarta została tylko ta część, która teraz nazywa się Ścianą Płaczu, stała się miejscem modlitw żydów na przestrzeni tysiącleci. Ogromne sam podziemne struktury długo uciekli od ludzkich oczu.

W 1864 roku brytyjski naukowiec Charles Wilson znalazł w Ścianie ogromną bramę o szerokości 12, 8 m, która prowadziła w podziemnych przestrzeni. Teraz to się nazywa łuk Wilsona. Po wojnie Sześciodniowej, kiedy izrael przejął kontrolę nad Starym miastem, archeolodzy zaczęli uczyć się tunele. Praca trwała dwadzieścia lat. Откопанные przestrzeni wzmocniły betonowymi podporami.

Dla turystów otwarty tunel o długości 485 m. Bilety rezerwować z wyprzedzeniem, prawie dwa miesiące, przez telefon lub na miejscu Ściany Płaczu, bez opieki nie puszczają, a wycieczki tylko w języku angielskim lub w języku hebrajskim. Ale warto pokonać trudności, aby zobaczyć niesamowite rzeczy. Największy kamień, leżący w oparciu o Ściany, waży ponad 500 ton – do tej pory nie jest jasne, jak go tu przywieźli. Pod ziemią znajdują się ogromne Иродианский sala, gdzie zbierali się rycerze, kamieniołom ze śladami prac, cała ulica z czasów Drugiej Świątyni. Wyróżnione zabaw dla modlitw w pobliżu miejsca, gdzie kiedyś była Świętego Świętych w Świątyni.

Wykopaliska archeologiczne i plan otwarcia tuneli dla turystów w swoim czasie wywołał ostry protest arabów. Jednak drugie wyjście z tuneli został wykonany. Teraz w podziemne miejsca można zejść przy Ścianie Płaczu, a wyjść w muzułmańskiej dzielnicy, tuż przy Via Dolorosa.