Muzeum Rockefellera był wcześniej znany jako muzeum Archeologiczne w Palestynie. Położony we Wschodniej Jerozolimie, w arabskich dzielnicach, posiada największą w Izraelu kolekcją starożytnych artefaktów.

Powstanie takiego muzeum w подмандатной brytyjskiej Palestynie, stworzonej na podstawie wyników Pierwszej wojny, co było nieuniknione: brytyjska szkoła archeologii podjęła intensywne wykopaliska ziemi Świętej, bogata w zabytki wielu cywilizacji. W tym samym kierunku pracował Żydowski narodowy fundusz, jest zaangażowany w kupowaniem ziemi do osiedlenia przybywających do Palestyny żydów. W 1906 roku fundacja rozpoczęła negocjacje w sprawie zakupu dla przyszłego muzeum działki ziemi w północno-wschodniej części Starego miasta.

Wielka brytania poparła plan, a nawet wprowadziła w 1924 roku specjalny podatek turystyczny dla rozwoju projektu. Ale rzeczywistością stał się tylko wtedy, kiedy amerykański filantrop i miliarder John D. Rockefeller, jr poświęcił na niego dwa miliony dolarów – niewiarygodną kwotę do końca lat dwudziestych XX wieku.

Projekt budynku zaprojektował brytyjski architekt Austin Harrison. On organicznie łączy wschodnią i zachodnią architekturę, umiejętnie wykorzystał miejscowego białego wapienia. Wyglądem swoim budynku przypomina europejską twierdza z centralną wieżą, ale drzwi, okna, arkady dziedzińca – z pewnością wschodniego pochodzenia.

Dla publiczności muzeum otwarto w 1938 roku. Po Wojnie o niepodległość Izraela w 1948 r. znalazł się na terytorium kontrolowanym Jordanią. W 1967 roku, podczas wojny Sześciodniowej, w budynku znalazło się w epicentrum zaciętych walk, na wieży był punkt obserwacyjny izraelskich komandosów.

Teraz kolekcja muzeum zawiera tysiące eksponatów, obejmujących okres dwóch milionów lat. Duża część ekspozycji stanowiły znalezisk z lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku, odkryto w Jerozolimie, Megiddo, Jerycho, w Samarii. To posągi, sarkofagi, broń, mozaiki, monety, biżuteria, ceramika – począwszy od czasów prehistorycznych, a skończywszy na османским okresem (aż do 1917 roku). Jeden z najcenniejszych eksponatów – drewniane rzeźbione panele z meczetu Al-Aksa (VIII wiek). Na мозаичном podłodze VI wieku z synagogi w Ein Gedi – przekleństwo temu, kto "zaniedbuje swoją rodzinę, prowokuje konflikty, kradnie majątek, oczernianie znajomych lub zdradza sekrety balsamu Ein-Gedi". Wyjątkowy eksponat – mail wojskowego w starożytnym hebrajskim, odnosząc się do czasów najazdu babilońskiego (VI wiek p. n. e.).

Imponujące wnętrza i wystrój architektoniczny budynku. Specjalnie wykonane w Anglii masywne drzwi z tureckiego orzecha ważą trzy czwarte tony każda. Dziedziniec okolony lekkimi łukami, przypomina zamek Alhambra w hiszpańskiej Granadzie. Płaskorzeźby pracy brytyjskiego rzeźbiarza Eric Gill, umieszczone na wewnętrznych ścianach dziedzińca, poświęcone narodów, населявшим w różnych wiekach ziemię Świętą: od хананейцев do turków. Podłogi sal ekspozycyjnych z brytyjskiej starannością wyłożone пробковым drzewem, глушащим odgłosy kroków.