Katolicki klasztor karmelitów Paterna Ностер (w tłumaczeniu z łaciny – "Ojcze nasz") poświęcony jest głównym modlitwy wszystkich chrześcijan. Jego lokalizacja na górze Oliwnej nieprzypadkowo – tradycja uważa, że to właśnie tutaj Jezus uczył, jak należy modlić się do Ojca Niebieskiego.

Konkretny punkt w Nowym Testamencie nie znajduje się: Mateusz pisze, że Chrystus wstąpił na górę, Cebuli i nie mówi: "to się stało "w jednym miejscu". Zdecydowanie można tylko stwierdzić, że tekst najważniejszej modlitwy, przyszedł do ludzi bezpośrednio od Jezusa: "a wy tak się Módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie! święć się imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje; bądź wola Twoja na ziemi jak w niebie; chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Albowiem Twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki. Amen" (Mt 6:9-13).

Tradycja uznać, że Jezus nauczał apostołów w pewnej grocie na górze Oliwnej, wzrósł w крестоносцах, w XI wieku. Wcześniej, w IV wieku, na tym miejscu przez cesarza Konstantyna został zbudowany majestatyczny trójwarstwowego kościół w pamięć o Wniebowstąpieniu Chrystusa. Nazywano ją Елеоной (od greckiego słowa "елеонас" – "gaj oliwny"). Od kościoła, zniszczone przez persów w VII wieku, pozostały tylko fragmenty mozaikowej podłogi. Mała świątynia wzniesiona tu w XII wieku braćmi Свенсенами z Danii, też nie zachował się, został zniszczony podczas мамлюках.

Odrodzenie tradycji chrześcijańskiej rozpoczęła się na tych ruinach w końcu XIX wieku, kiedy zabaw, gdzie stała Елеона, kupiła francuska księżniczka włoskiego pochodzenia Aurelio de la Tour d ' Auvergne. Zaczęła aktywne wykopaliska i poszukiwania pozostałości Елеоны, jednak szybko zdałam sobie sprawę, że lepiej wybudować nowy budynek. Księżniczka jest bardzo kochała "Ojcze nasz" i chciałam zbudować nie tylko kościół, ale i klasztor jako świadectwo stałej modlitwy. Klasztor karmelitów w tym wspaniałym miejscu, skąd roztaczają się wspaniałe widoki na miasto i morze Martwe, został otwarty w 1874 roku. Za wzór wzięli budowli monumentalny cmentarz Кампосанто w Pizie.

Księżniczka Aurelia zmarła w 1889 roku we Florencji, ale zostawiła zakopać się w klasztorze. Sarkofag z беломраморной postacią zmarłej Аурелии pracy francuskiego rzeźbiarza Jean-Auguste Barra stoi u wejścia do życia klasztornego kościół Paterna Ностер.

Na teren klasztoru turystów nie wpuszczają, ale można odwiedzić świątynię i ten sam grota, gdzie, według tradycji, Jezus rozmawiał z uczniami, a także szeroka otwarta przestrzeń, oprawione niedokończone ściany. Ten niedokończone – kościół Najświętszego Serca jezusowego, którą rząd francuski start budować w 1920 roku, tak jak i nie kończył. I tu, i wewnątrz kościoła klasztornego znajdują się ceramiczne tabliczki z tekstem "Ojcze nasz" w różnych językach – ponad 140, a ich liczba cały czas wzrasta. Na tabernakulum z tyłu ołtarza (ona rzuca się w oczy na tle skromnych białych ścian świątyni) wyryto tekst modlitwy po łacinie: Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum...