Ogród Сюккэй-en został pokonany w pierwszej połowie XVII wieku, jednak, jak i cała reszta Hiroszima, został zmieciony z powierzchni ziemi podczas atomowego bombardowania miasta w sierpniu 1945 roku. Dlatego jego piękne krajobrazy są dostępne dla kontemplacji w rekonstrukcji 1951 roku. Ogród położony jest w mieście Nacka i jest chroniony przez państwo naturalną atrakcją.

Ogród został założony w 1620 roku mistrzem ceremonii Ueda Soco, który był na służbie u Asano Нагаакира – urzędnika, rok wcześniej wyznaczonego przez szogunatu Tokugawa zarządzać prowincją Aki i osiem уездами prowincji Bingo. Centrum jego posiadaniu znajdował się w zamku Hiroszima, a ogród jest pomyślane jako część majątku nowego pana. Przestrzeń ogrodu było zorganizowane w taki sposób, że bez względu na jego niewielką powierzchnię, w nim można umieścić wiele różnych, kolejnych sobą krajobrazów i wsadzić większą ilość roślin, kwitnących w różnych porach roku. Dzięki swojemu rezerwacji hoteli różnorodności ogród stał się znany jako Сюккэй-en – w tłumaczeniu "Ogród miniaturowych krajobrazów". Uważano, że ogród w Hiroszimie uosabiał jezioro zachodnie – słodkowodne jezioro Zachodnie w chińskim mieście Hangzhou.

W samym ogrodzie Сюккэй-en powstał staw z dziesięcioma рукотворными wyspami. Staw, jak i jezioro jezioro zachodnie, został otoczony górami, nad brzegiem stawu zbudowano domki do ceremonii herbaty, altany i mosty. Mosty też zostały zbudowane na obraz i podobieństwo dwóch znanych budowli: Księżycowego mostu w ogrodzie Коракуэн w Tokio i Mostu wieczności w Kioto znajduje się na terenie willi cesarza Сюгакуин.

Od początku okresu Meiji Сюккэй-en służył siedzibą klanu Asano. W 1884 roku sztab Generalny armii japońskiej przeniósł się do zamku Hiroszima, a Сюккэй-en na czas stał się siedzibą cesarza. W 1913 roku ogród został po raz pierwszy otwarty dla szerokiej publiczności, a w 1940 roku został przekazany na własność prefektury Hiroszima. Obecnie jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych miasta.