Historia muzeum Więzienne bramy rozciąga się w głąb na siedem wieków, nic dziwnego, że loguje się na liście 100 najważniejszych zabytków Holandii.

W 1280 roku brama na placu Бейтенхоф były głównym wjazdem do zamku, który jest znany teraz jako Бинненхоф. 1428 roku bramy były używane jako miejsce znalezienia dla dłużników lub przestępców, spodziewających sądu.

Sto lat później zostały do bramy dobudowane nowe kamery i pomieszczenie sądu. Aż do XVII wieku pozbawienia wolności nie uważano za karą jako takim - kary były kary, wygnanie, kary cielesne lub kara śmierci.

Tutaj pojawiły się znane postacie historyczne: Cornelis de Witt, oskarżony o spiskowanie przeciwko Wilhelma Оранского, i pisarz, uczony i filozof Dirk Волькертсен Коорнгерт. Więzienie trwała 400 lat, ale do 1828 roku więźniów tu już nie było. Dwa razy wypowiadali zdania o rozbiórce tego budynku – w 1853 i w 1873 roku, na szczęście do niego nie doszło, i z 1882 Więzienne bramy stały się muzeum. Niektóre części muzeum można zwiedzać tylko w towarzystwie przewodnika.

W sąsiednim budynku znajduje się Galeria Wilhelma V – galeria sztuki, założona w 1774 roku przez Wilhelma V, księcia Оранским. Od 2010 roku goście mogą dostać się do galerii na spiralne schody, które łączy dwa budynki. Kolekcja, która przedstawiona jest tam teraz – to współczesna rekonstrukcja 1774 roku, która również znajdowała się na najwyższym piętrze domu. Obrazy ściśle wisiały na ścianach, jak to było w zwyczaju w XVIII wieku. Malownicze płótna zostały przekazane do muzeum Маурицхейс w 1822 roku, który jest formalnym właścicielem obrazów.