Kalożskaya cerkiew została zbudowana w XII wieku. Jest to najstarszy zabytek architektury, które sprowadzają się do naszych czasów z домонгольских czasów. Kościół prawdopodobnie został zbudowany w okresie życia książąt Borysa i Gleba Всеволодковичей i nazwany na cześć męczenników, patronów książąt - świętych Borysa i Gleba.

Pożar 1183 roku, który rozpoczął się z powodu uderzenia pioruna w jednym z budynków miasta, zniszczył prawie wszystkie kościoły. Pozostała tylko cerkiew borysa i gleba, która tymczasowo służyła miastu jako katedralnym kościele. Po przejściu Grodnie pod władzę Litwy, świątynia wielokrotnie rabowali niemieccy żołnierze. Za każdym razem kościelne mury delikatnie латали. W rezultacie, udało się to niezwykłe połączenie cegły i głazów.

W XVI wieku świątynia naprawiłem i doprowadził do porządku Bogusz Богувитинович. On przywrócił zniszczone ściany i dach. W kościele zostały wznowione nabożeństwa. Ale znów ją popsuli. W połowie XVI wieku kościół stał pusty, bez okien, drzwi i dachu, tylko same ściany.

Po Brzeskiego katedry w 1596 roku Коложскую kościół przekazują pod базилианский (unicka) klasztor. Później podejmowano wielokrotne próby odzyskiwania Коложи, ale wszystkie one, w końcu kończyły się kolejnym jej ruina.

W połowie XIX wieku pojawiła się poważne zagrożenie osuwisko – wysoki brzeg Niemna, na którym zbudowany jest kościół, подмыла rzeka. W każdej chwili świątynia mógł się zawalić. Pomimo podjętych przez władze środki zapobiegania osuwisko, w nocy z 1 na 2 kwietnia 1853 roku brzeg rzeki, a wraz z nim i ściana świątyni uderzył w wodę....

W 1897 roku brzeg wzmocniły, a mur przy życiu, jak tylko mogli. Od tego czasu władze miasta cały czas zbierają się przywrócić starożytny kościół, ale nikt ręki do tego nie dochodzą.

Borysa i gleba kościół w Grodnie jest włączona w liście światowego dziedzictwa UNESCO. W 1991 roku kościół został przekazany Cerkwi Prawosławnej, w nim wznowione usługi.