Cmentarz wojenny w Grodnie powstało w 1888 roku. Tutaj znaleźli ostatnie schronienie żołnierze różnych narodowości i różnych armii. Ta ziemia na wieki pojednał ich po śmierci.

Na cmentarzu jest Aleja Bohaterów Związku Radzieckiego. Skromne czerwone ceramiczne tabliczki z pozłacanymi nazwiskami i odważnego gwiazdką, a obok każdego z pomnikiem - na szczupłą białej березке. Wokół zadbany zielony trawnik i niebieskie jedli. Oto i cała chwała bohaterom.

Surowy betonowy kwadrat zbiorowej mogiły. Po bokach białe marmurowe płyty z nazwiskami żołnierzy i oficerów, którzy zginęli w czasie Ii wojny światowej. Nazw kilkadziesiąt.

Obok – cmentarz żołnierzy polskich. Tutaj chowano wojskowych w latach 1918-1939. Zadbaną zielone pole z kamiennymi katolickimi krzyżami, po wojskowemu staranny i skromny. Dziwnie wygląda to pole śmierci na tle spokojnych domów mieszkalnych.

Krzyż, a pod nim ziemia z Katynia. Czarna marmurowa płyta z dziesiątkami nazw. Tutaj zawsze wieńce i świeże kwiaty.

Najstarszy cmentarz – kaplica nad grobem generał-major armii rosyjskiej, przywódcy szlachty powiatu Grodzieńskiego i honorowym wojewody Grodzieńskiego okręgi Aleksandra Aleksandrowicza Руссау.

Pochowani są tu i czerwonoarmiści, którzy brali udział w walkach o Grodno we wrześniu 1939 roku.

Na tym cmentarzu pochowani są również żołnierze niemieccy, którzy zginęli na polach bitew w Pierwszej i Drugiej wojen światowych.

Za cmentarzem opiekują jak służby miejskie, jak i wolontariusze z lokalnych i zagranicznych młodzieżowych patriotycznych klubów. Na groby żołnierzy przyjeżdżają ludzie z Polski i Niemiec.