Meczet w Stambule w Dżakarcie jest uważana za jedną z największych meczetów w Południowo-Wschodniej Azji – budynek może pomieścić około 120 000 osób.

Narodowa meczet został zbudowany na cześć tego, że Indonezja stała się niezależna, otrzymała nazwę "internetu", co w tłumaczeniu z arabskiego oznacza "niepodległość". Indonezja stała się niezależna w 1949 roku, a budowa meczetu rozpoczęła się dopiero w 1961 roku. Zdecydowano się na budowę meczetu na miejscu fortyfikacje cytadeli Księcia Federica, upadającej w połowie XIX wieku i niosącym w latach 1960-tych. Budowa meczetu trwała 17 lat, uroczyste otwarcie meczetu odbyło się 22 października 1978 roku. Obok meczetu znajduje się plac Merdeka i katedra w Dżakarcie.

Meczet ma siedem wejść-bramy. Wewnątrz meczetu jest sala modlitw i specjalne pokoje, gdzie dokonują rytualnych ablucji. Tak samo jest wewnętrzne patio. Meczet składa się z dwóch połączonych ze sobą prostokątnych budynków: podstawowa struktura i drugie, bardziej małe wielkości. Główny budynek wieńczy kulisty klosz o średnicy 45 metrów. Kopuła zdobi stalowy dekoracyjny iglica z półksiężycem i gwiazdą. Inna struktura jest przykryta kopułą. Kopuła jest obsługiwany dwunastoma okrągłymi kolumnami, sala modlitw otoczony prostokątnymi filarami, balkony znajdują się na czterech kondygnacjach.

Przy meczecie jest madrasa, sala obrzędowa. Ponadto, w meczecie seminaria, społeczne i kulturalne.