Kościół klarysek oficjalnie nazywa kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi panny. Wcześniej jego niebiańskich patronów były Duch Święty, święty Wojciech, święta Klara i święty Barbara. Świątynia znajduje się na ulicy Gdańskiej.

Miejsce, gdzie został zbudowany nowoczesny kościół, nie było puste. W 1448 roku mieszkańcy Bydgoszczy zebrali środki na budowę kościoła Ducha Świętego, który uznano za chorych. Kościół zbudowano z drewna dębowego, ale już w 1582 roku zrobili jej kamiennej. Budowa nowego kościoła trwała do 1618 r.. Kończyli sponsoring wystrój już siostry-клариски, klasztor których pojawił się w Bydgoszczy trzy lata wcześniej. Świątynia Ducha Świętego został podarowany im miastem. Ciekawe, że budowa kościoła nie zorganizował mniszek, więc zaprosili architekta do przeróbki kościoła. Do starego однонефному budynku dobudowano jeszcze jedno pomieszczenie, połączyliśmy je w jeden kompleks i zmienił miejsce wejścia głównego. W 1646 roku do kościoła dobudowano kaplicę, którą można zobaczyć i teraz, i krypty, gdzie chowano klarysek. W latach 40-tych XVII wieku do kościoła dobudowano wieżę, wyposażona okienkami-luk, przez które można było w razie potrzeby strzelać do wroga.

W 1835 roku Bydgoszcz przeszedł pod panowanie Prus. Клариски opuścili miasto, cały ich majątek okazało się własnością władz miejskich. Szef miasta postanowił zamknąć kościół klarysek, a jego meble i przedmioty kościelne podzielić między innymi lokalnymi świątyń. Do czego tylko nie mieściła się w budynku dawnego kościoła: tu znajdował się sklep, potem magazyn, a następnie strażak post. Nowi właściciele zmienia lokal pod swoje potrzeby.

Dopiero w 1920 roku kościół ponownie został przekazany wiernym.

W dekoracji fasady świątyni można zobaczyć gotyckie, renesansowe i barokowe cechy. Najstarsza muru zachowała się za ołtarzem: to jest dnia 1582 roku. Sufit nawy zdobią 112 drewnianymi panelami, na których widnieją postacie biblijne. Ołtarz główny powstał w 1636 roku i ozdobiony obrazem Wniebowzięcia matki Bożej. Drewniana ambona w stylu rokoko, wykonany w XVIII wieku.