Królewski klasztor Santa Maria de Catalunya stanowi zabytek architektury średniowiecznego gotyku, położony na dość dużym obszarze i w dużej mierze która zachowała swój pierwotny majestatyczny wygląd.

Klasztor Santa Maria de Catalunya został założony w 1326 roku ostatniej, czwartej żony króla Katalonii i Aragonii Jaume II Элизендой de Moncada. Otwarcie klasztoru odbyło się 3 maja 1327 r. podczas uroczystej mszy świętej. W klasztorze mieściły mniszki zakonu Świętej Klary, który dopiero w 1983 roku przeniósł się do sąsiedniego mieszkania.

Królowa Элизенда wykazywała duże zainteresowanie tego klasztoru, który znajdował się pod jej patronatem i korzystał z przywilejów rodziny królewskiej. W jednej z келей klasztoru mieszkała siostrzenica Элизенды, przyszła ksieni. Obok znajduje się kaplica San Miguel, która stanowi prawdziwe dzieło sztuki. Jej ściany, od podłogi do sufitu, są malowane freski malarza Ferrera Бассы na tematy z życia Najświętszej Maryi panny i Męki Chrystusa, przez niego w 1346 roku. Te zdjęcia zostały zamówione mistrza siostrzenicą królowej Элизендой. Po śmierci króla Элизенда na szczycie zakon Świętej Klary, i resztę życia spędziła w klasztorze Santa Maria de Catalunya.

Wszystkie pomieszczenia na terenie klasztoru doskonale zachowane: komórki, kaplicy sykstyńskiej, refektarz. W samym centrum klasztoru znajduje się duże gospodarstwo rolne w trzy poziomy stworzone w postaci licznych, wielkich łuków, gdzie wychodziły komórki mniszek. W niszy ściany klasztoru spoczywają szczątki królowej Элизенды. Po obu stronach kościoła znajdują się jej posągi, z których jeden przedstawia ją w królewskiej szacie, a druga – w монашеском.

W 1931 roku klasztor Santa Maria de Catalunya został uznany za narodowy zabytek.