Baranowicki muzeum został otwarty w październiku 1929 roku z inicjatywy L. Турского. Praca w muzeum wielokrotnie wyróżniona dyplomami Ministerstwa Kultury ZSRR, w 2004 roku muzeum uznany za najlepszy w obwodzie brzeskim.

Niestety, nie możemy teraz zapoznać się z przedwojennymi eksponatami muzeum, ponieważ wszystkie one zostały zrabowane podczas niemiecko-faszystowskiej okupacji. Po latach powojennych została wykonana wielka praca, dzięki której obecnie w muzeum prezentowane są ciekawe kolekcje w archeologii, etnografii, historii kraju, jego materialnej i duchowej kultury.

W ekspozycji muzeum ponad 2000 eksponatów, prezentowanych w siedmiu salach. Pierwsze dwie sale na zapoznają się z naturalnymi bogactwami baranowickiego krawędzi: roślinnym i światem rzek, jezior, bagien, lasów i pól, a także problemami ekologicznymi i podejmowanych środki do walki z nimi.

Następujące sale demonstrują nam znaleziska archeologiczne w historycznej kolejności: первобытнообщинный ustrój, w czasach, gdy Baranowicze były częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeczypospolitej i Imperium Rosyjskiego. Dalej ekspozycja zapoznaje nas z Miasta w czasie władzy radzieckiej podczas Ii wojny światowej i walki z kolejnych zniszczeń. Ostatni, siódmy sala zapoznaje nas z historią miasta w postsowiecki czas w składzie Republiki Białoruś.

W salach wystawowych muzeum odbywają się ciekawe wystawy prac malarstwa, grafiki, rzeźby, rękodzieła ludowego i artystycznego. Odbywają się wystawy artystów, rzeźbiarzy, hafciarek, kochanki frezowanie, koronczarek. Muzeum prowadzi ciekawe prezentacje, wykłady, spotkania z artystami, warsztaty w różnych dyscyplinach sztuki. Wystawiane są eksponaty z muzeum funduszy z innych krajów: Rosji, Indii, Chin, Czech, Japonii.