Rzymski amfiteatr w Arles, stworzony jako miejsce dla widowisk i rozrywek, w końcu VI wieku został przekształcony w twierdzę, a dziś jest to największe w mieście starożytna budowla z największym stopniem bezpieczeństwa.

Został zbudowany w około I wieku i mógł pomieścić jednocześnie do 25 tysięcy widzów. W jego wyglądzie był odtwarzany obraz klasycznego rzymskiego amfiteatru – takiego samego, jak koloseum w Rzymie, który został zbudowany również w I wieku, ale był bardziej pojemna – w nim mieściło się do 50 tysięcy osób.

Szerokość amfiteatr w Arles wynosiła 107 m, długość – 136 m i wysokość ponad 20 metrów. W konstrukcji amfiteatru było 60 łukowych otworów, z których cztery zostały szerzej pozostałych (około pięciu metrów), tak jak służył głównymi wejściami. Dla widzów przeznaczone 34 rzędy siedzeń.

W końcu VI wieku, wygląd i przeznaczenie amfiteatru zmieniły się – zostały określone niektóre łukowe otwory i wzniesiono cztery wieże. Arena, na której odbywały się walki gladiatorów, stała się rynkiem, a wewnątrz amfiteatru zostały zbudowane dwie kaplice i kilkadziesiąt domów. Rozliczenie mieszkańców amfiteatru zaczęło się dopiero po dziesięć wieków na zlecenie króla Franciszka I, który podczas wizyty w Arles zobaczył, w jakim stan trwa-antyczna budowla, a skończyło się ono dopiero w pierwszej połowie XIX wieku.

Udział w dalszych losach amfiteatru przyjął Prosper Мериме, który był nie tylko utalentowanym pisarzem, ale i inspektora historycznych pomników i zajmował się sporządzaniem rejestru zabytków. Podczas renowacji tego zabytku została rozebrana jedna z czterech wież.

Obecnie арльский amfiteatr, jak i po rzymianach, jest miejscem przeprowadzenia spektakularnych wydarzeń – spektakli operowych spektakli i коррид. Amfiteatr szczelnie otoczony budynkami nowszej konstrukcji, a z wieży przy wejściu roztacza się widok na dzielnice Arles.