Karol Wielki, pierwszy cesarz Rzymski i król franków, zmarł w 814 roku. Na kilka lat przed śmiercią Karol nakazał swojemu przyjacielowi, doradcy i biografa Эйнгарду zbudować luksusowy pałac z kapelą. Эйнгард wybrał do realizacji tego planu architekta Odo z Metz, i już w 805 roku kaplica została konsekrowana. To właśnie tam został pochowany Karol Wielki, i tam znajduje się relikwiarz z relikwiami po dziś dzień.

Prosta w planie kaplica jest wysoki ośmiokątny sala z niskim шестнадцатигранником. Łuki pokryte przemian paski kolorowego kamienia. Ściany kaplicy ozdobione zabytkowymi mozaikami i kończyły prosty stożkowym dachem. W XVII wieku zastąpił ją wysoka kopuła z latarnią. Z sufitu свешивается kute żyrandol w kształcie korony, поднесенная w dar katedry Fryderyka Барбароссой. A w muzeum-skarbca przy katedrze przechowywany jest średniowieczna oddanych statua Maryi z niezwykłej urody.

Pałac kaplica uzyskała status katedry w IX wieku. Weszła do historii jako miejsce koronacji niemieckich królów. W kaplicy zachował się ogromny tron, według legendy, należący do samego Karola Wielkiego. Cesarz Henryk II podarował w XI wieku katedry brązowy ambonę, инкрустированную kością słoniową.

Katedra akwizgrańska nie ma tradycyjnej architektury romańskiej oraz podwyższone lub базиликального planu. Kaplica jest jego jądro. W XIV wieku na wschód od kaplicy zbudowano chór w stylu gotyckim z ołtarzem. Trzynaście wielkich 25-metrowe okna chóru, rozdzielone smukłymi контрфорсами, zajmują dużą część ściany i oświetlają katedra. Kontrastują z małymi, okrągłymi oknami kaplicy. Później pojawiły się i inne kapele, różnorodne w stylu i wielkości. Dobrze widoczne strome zbocza dachu chóru, wybudowanego w XIV wieku, a kopuła z XVII wieku, увенчивающий kaplicę. Piramidy, wieża, znacznie różni się w stylu, powstał później.