Najważniejszym i głównym pragnieniem Пушкиной Barbarzyńcy Алексеевной było propagowanie zabytków, które pozostały po śmierci Aleksandra Puszkina. Jej mąż umarł, a ona postanowiła przekształcić gospodarstwo Маркучяй w domu pamięci o wielkim poecie w mieście Wilno. W 1935 roku w swoim testamencie wyraziła swoją wolę, bo to właśnie ono stało się powodem do tworzenia i otwarcia muzeum.

W swoim testamencie Alfred a. kotin zapisała dworek w Маркучае ze wszystkimi meblami i sprzętem Виленскому rosyjskiemu społeczeństwu, któremu kazała otworzyć muzeum w majątku imienia A. S. Puszkina i prowadzenia jego sprawy.

Po jej śmierci właściciele majątku wzięli się za wykonanie testamentu. Najpierw planowano rozwiązać wszystkie pytania dotyczące likwidacji długów majątku, a następnie przystąpić do podłoża muzeum. Ale душеприказчику Разимову tak i nie udało się przeprowadzić swój plan, tak jak Litwa zmieniła swój ustrój społeczny, a także formę własności, dlatego zakończył swoje działanie Wileńskie polskie społeczeństwo. Posiadłość Маркучяй został znacjonalizowany. Dalej kwestia zachowania pamięci Puszkina stało się zajmować rząd Litewskiej SRR, która w czwartej dekadzie opierał muzeum w pamięć o poecie.

Na przestrzeni lat 1940-1949 muzeum pracował jako instytucja Kulturalno-informacyjne działu w ministerialnym radzie Litewskiej SRR. Od 1949 do 1955 roku odszedł w ręce Litewskiej Akademii nauk, a w latach 1955-1984 należał do ministerstwa kultury. W okresie od 1984 do 1986 roku w muzeum został przeprowadzony kapitalny remont, po którym muzeum stał się należeć do Wileńskiego Menedżera kultury. Od 1990 roku muzeum imienia A. S. Puszkina jest w rękach Wileńskiego miejskiego samorządu.

Jak wiadomo, A. S. Puszkin nie był w Litwie, ale z tym krajem łączą go literackie i biograficzne związku: tutaj w majątku Маркучяй mieszkał jego brat Grzegorz z żoną Варварой, a Piotr I ochrzcił go pradziadka Ibrahima Hannibala.

Ekspozycja muzeum zapozna zwiedzających z historią tłumaczeń, a także tłumaczy dzieł poety na język litewski. Można dowiedzieć się o produkcjach teatralnych na motywach dzieł Puszkina na Litwie.

W gablotach muzeum eksponowane są rękopisy tłumaczy, książki wydane w języku litewskim, zdjęcia i ilustracje tworzone przez artystów. Co do teatralnej ekspozycji, to ona opowiada o produkcjach dzieł Puszkina w teatrach Litwy, na przykład, opery "Eugeniusz Oniegin". Można zobaczyć ogromną ilość zdjęć, plakatów i programów, spektakli, szkiców strojów, które zostały stworzone przez artystów: Brak. Зелинским, M. Добужинским, M. Перцовым.

Jasno przedstawiona historyczna inscenizacja utworów poety w Litewskim narodowym teatrze baletu i opery: "Borys Godunow", "dama Pikowa", "Syrena", "Mozart i Salieri", "Bachczysarajski fontanna" i inne.

W pamiątkowym wystawie w muzeum prezentowane meble, która została zamówiona u виленских mistrzów dla domu w Маркучяй. Większość mebli ma polędwiczki herby rodzaju Пушкиных. Wszystkie meble ocalała i jest przedstawiona w tablicy ekspozycji, która przechowuje w sobie autentyczny byt właścicieli z Виленсии końca 19 i początku 20 wieku.

Jedna z sal muzeum ma kącik, w którym przechowywane są dwa aksamitnych zielone fotele i karciany stolik, należące do poety. Pokojowe ściany оббиты ścierną, które ręcznie вышили twierdzy dziewczyny ze wsi Михайловское, z którego został przywieziony i meble. W szafie, wykonane z egzotycznego drewna, znajdują się 21 edycja dzieł Puszkina – to jest prawdziwy skarb, bo w życiu Puszkina została wydana tylko 34 książki. Można zobaczyć obrazy, aplikacje, wykonane Варварой Пушкиной.

W 1999 roku na Litwie nastąpił 200-lecie urodzin wielkiego poety Aleksandra Puszkina. Odbył się wieczór w teatrze dramatycznym Litwy, a także wiele imprez kulturalnych. W tym samym roku budynek muzeum został odnowiony.

W muzeum imienia A. S. Puszkina odbywa się bogate życie kulturalne: koncerty, wieczory muzyczne, wystawy, wieczory literackie, a także są pamiętne daty z życia wielkiego poety. Muzeum prowadzi współpracę z zagranicznymi muzeami, instytucjami kultury, prowadzi edukacyjną i pracy wychowawczej.