W pobliżu Sankt Petersburga w malowniczej miejscowości Всеволожск znajduje się muzeum-dworek "Приютино", którego właścicielem był prezydent Akademii sztuk pięknych, dyrektor biblioteki Publicznej Aleksiej Nikołajewicz Оленин. Szczególna historyczna i architektoniczna wartość majątku polega na tym, że ona jest jedną z niewielu podmiejskich osiedli początku 19 wieku, dotarcie do nas.

W budynku dworu znajduje się wystawa poświęcona życiu i codziennym życiu mieszkańców posiadłości, wydarzeń, происходившим tutaj, opowiada o ludziach, гостивших w domu. Tutaj zachowała się historyczna wystrój salonu, sypialni, gabinetu, jadalni. Wśród eksponatów znajdują się dokumenty mówiące o gospodarzy majątku, rzeczy osobiste, szkice, książki z autografem.

Ściany gabinetu A. N. Dziczyzna, pokoju jego żony Elżbiety Марковны, salon zdobią wspaniałe dzieła wybitnych artystów, byłych przyjaciół domu: Orestesa Кипренского, Aleksandra i Carla Брюлловых, Fedor Tołstoja, Aleksandra Orłowskiego.

Na początku 19 wieku w приютинской dworek gościł bliscy przyjaciele A. N. Dziczyzna: artyści, poeci, pisarze, których żartobliwie nazywano "оленинским kółkiem". Tutaj istniał specjalny układ, który później otrzymał nazwę "dworskiej kultury" – bez kabinowych roszczeń domową i przyjazną atmosferę w kontaktach gości i gospodarzy, wspólne hobby, związane z inteligentnymi zajęciami. Tu mieszają się z rodziną na magazynie ducha ludźmi przyjeżdżali M. Glinka, A. Puszkin, A. Кипренский, A. Gribojedow, P. Vyazemskij, W. Żukowski, K. Брюллов, A. Mickiewicz. Jeden z najbardziej lubianych gości dworu K. N. Батюшков nadruk w wierszu "List do Тургеневу" obraz приютинских spotkań i zawsze gościnnych gospodarzy: Elżbiety Марковны i Aleksieja Nikołajewicza.

Z "оленинским kółkiem" ściśle był powiązany I. A. Kryłowa, który bywał w domu przez prawie 30 lat, czasami przez długi czas mieszkał u Олениных. To tutaj rodziły się sceny z jego baśni "Плотичка", "Nurkowie", "Chłop i owca".

Często gościł w dworku krytyk, poeta, tłumacz H.I. Гнедич, który w "Приютино" napisał jeden z najjaśniejszych swoich kreacji – sielankę "Rybacy".

Bardzo częstymi w domu Олениных były przedstawienia teatralne, w których uczestniczyli, i gospodarze, i goście. Na improwizowane scenie szli i humorystyczne kawałki, i dramatyczne.

Dzieci Krzysztofa i Elżbiety Олениных stając się dorosłymi, również chwalili swoje nazwisko w dziedzinie służby sztuki. Piotr Оленин stał się malarzem, a imię córki Anny w historii okazało związanym z imieniem Aleksandra Puszkina, który po zakończeniu Царско-rolnictwo liceum przez długi czas przebywał w dworku Олениных, całkowicie zanurzyć się w teatralną i literacką życie. Poemat "Rusłan i Ludmiła" w swoim czasie została nie uznana przez wielu współczesnych Puszkina, jednak jest podane w Приютино, otrzymała pełne poparcie od "оленинского kubek". To nie przypadek, że pierwsze wydanie tego dzieła dokonał Pan. Гнедич, a projekt projektu wyniósł A. N. Оленин.

Link zmusiła A. Puszkina opuścić miasto na Newie. Ponad siedem lat był z dala od приютинских przyjaciół. Po powrocie z wygnania w 1828 r., poeta przy pierwszej okazji pojawił się w Приютино. Tutaj zobaczył Annę Dziczyzna, w której zakochał się od pierwszego wejrzenia. Uczucia motywują poety na tworzenie lirycznego cyklu, w który weszli "Nie śpiewaj, piękna, przy mnie...", "Ty i ty", "Przeczucie", "oczy", "Miasto bujny, miasto biedny...". Do albumu Anny Puszkin napisał słynny wiersz "kocham cię".

Ciekawe i приютинский park z jeziorami i stawami. Rosną tu stare dęby, w cieniu których siedzieliśmy znamienici goście dworu. Nadal na miejscu засохшего w roku śmierci pana młodego дубка, który zasadził Mikołaj Оленин, który zginął w bitwie pod Borodino, stoi kamień, niegdyś zamontowany ojcem w pamięci syna. W dzisiejszych czasach ludzie przychodzą tu, aby uczcić poległych bohaterów wojny 1812 r. W parku znajduje się w pełni przywrócony w postaci rzymskiego panteonu mlekowy, kuźnia nad stawem. Teraz trwa odzyskiwanie utraconych budynków: pensjonat oficyny, хозяйской łaźnie, w szklarni.