Zbudowany w stylu gotyckim kościół Świętej Anastazji – największy kościół w Weronie, należąca do zakonu dominikanów. Znajduje się w zabytkowej części miasta, w pobliżu mostu Ponte Pietra, nosi nazwę chrześcijańskiej św Anastazji Узоразрешительницы. Kiedyś w tym miejscu stała inna kościół, także wzniesiona na cześć tego świętego na rozkaz cesarza teuderyka.

Budowę obecnej bazyliki rozpoczęła się w 1290 r., prawdopodobnie według projektu доминиканских mnichów Fra Benvenuto da Bologna i Fra Nikola tak Imola. Budowa świątyni trwał prawie półtora wieku, a zakończono dopiero w 1400 roku. W 1471 roku odbyło się poświęcenie nowego kościoła. W rzeczywistości został on konsekrowany pod wezwaniem św Piotra Веронского, jednak miejscowi od samego początku nazywali bazylikę nazwą poprzedniej kościoła, i pod tą nazwą stała się znana poza granicami Włoch.

Centralny fasada kościoła z prostym rozetą pozostał niedokończony – jego górna część nie ma do czynienia. Główne wejście, ozdobione płaskorzeźbami Риджино di Enrico, przedstawiające sceny z Nowego testamentu i żywoty świętej Anastazji, ma dwa drzwi w świetle otworu. Do wysokiej absydzie bazyliki dobudowano dzwonnicę, którą wieńczy островерхий iglica. A obok stoi sarkofag di Guglielmo Кастельбарко, utworzony na początku 14 wieku i, jak się uważa, które są wzorem dla znanych Łuków Scaligero.

Wewnątrz bazyliki Świętej Anastazji składa się z nawy głównej i dwóch bocznych приделов, podzielonych kolumnadą z 12 marmurowych kolumn. Oni z kolei opierać się na sklepienie ozdobione roślinnym ornamentem. W lewym bocznym приделе zainstalowana pomnik Кортезии Серего, wykonane w 1432 roku, a przy wejściu stoją водосвятные miski 16 wieku, obok których można zobaczyć tzw. "garbusów świętej Anastazji" - groteskowe rzeźby. Nad portalem znajduje się obraz biskupa, wiodącego нород Werony, i świętego Piotra Веронского z mnichami. Kolumna centralna, stojąca między portalami, ozdobione płaskorzeźbami świętego Dominika, Piotra Веронского i świętego Tomasza. Na podłodze kościoła w 1462 roku artysta Pietro da Porlezza pisał piękną mozaikę z białego, różowego i szaro-niebieskiego miejscowego marmuru, które także częściowo w obliczu wejścia do bazyliki.