Grób Julii jest sarkofag z czerwonego marmuru 13-14 wieku, znajduje się w krypcie dawnego klasztoru kapucynów w Weronie. Dziś jest to jedna z najbardziej popularnych atrakcji turystycznych miasta, do którego zjeżdżają tysiące zakochanych z całego świata, którzy chcą zobaczyć grobowiec legendarnej bohaterki dramatu Szekspira.

Po raz pierwszy wzmianka o grobowcu pojawiło się w opowiadaniu Luigi tak Porto w 1524 roku, który napisał, że "jeden z krypty świątyni był starożytnej grobowcem całego rodzaju Cappelletti, i tam leżała piękna Julia". Natychmiast po publikacji tego opowiadania do безымянному саркофагу zaczęła się prawdziwa pielgrzymka, która za namową władz została rozwiązana dopiero w połowie 16 wieku, grób zamieniła się w pojemnik do przechowywania wody. Na kolejne dwa i pół wieku sarkofag okazał się być zapomnianym i opuszczonym, jednak w 1807 roku na światło wyszedł romans Жермены de Stal "Karina", w którym pisarka mimochodem wspomniała o grobowcu Julii, znajdującego się w Weronie. W społeczeństwie pojawiła się nowa fala zainteresowania do tego miejsca, które nie ustępują po dziś dzień. Namiętne fani Szekspira "Romeo i Julii" откалывали na pamięć kawałki sarkofagu, a pewnego dnia z jego fragmentów nawet przygotowali dekoracje dla cesarzowej Marii-Luizy Austriackiej, drugiej żony Napoleona I. To, oczywiście, nie mogło nie wpłynąć negatywnie na bezpieczeństwo grobowce. W 1868 roku przeniesiono ją z krypty na ścianie starego kościoła i wzniesiono nad nim portyk z łukami. Jeszcze trzy dekady później obok zainstalowano fragmenty zabytkowych nagrobków i kolumn, a w 1907 roku w pobliżu galerii pojawił się marmurowe popiersie Szekspira. Wreszcie, w drugiej połowie lat 1930-tych, kiedy na ekrany wszedł film George ' a Кьюкора "Romeo i Julia", sarkofag przeniesiono do wnętrza kościoła. Wkrótce sam został zainstalowany skrzynkę do listów Julii. Przy okazji, przesłania nie pozostawały bez odpowiedzi – na nich odpowiedział dozorca kompleksu klasztornego Ettore Солимани, były inicjatorem przeniesienia grobu. W 1970 roku w budynku kościoła utworzono niewielkie muzeum fresków, a sam grobowiec Julii stała się музейным eksponatem.