Kościół Świętego Ducha – rzymskokatolicki kościół położony w Toruniu. Do 1945 roku był luterańskim kościołem, a następnie przeszła w ręce jezuitów.

Konieczność budowy nowej świątyni w Toruniu urodził się w wyniku skutków religijnego starć między katolikami i protestantami, który wybuchł w mieście w lipcu 1724 roku. Po zebraniu pieniędzy w mieście i za granicą, m.in. w Niemczech, Anglii i Danii, ojciec Krzysztof Andrzej Henryk ogłosił konkurs na opracowanie projektu nowego kościoła. W 1741 roku została wybrana praca młodego architekta z Drezna Andreasa Adama Bacha.

Prace budowlane rozpoczęły się dwa lata później, ale wkrótce zostały przerwane w wyniku niekorzystnej sytuacji społeczno-politycznej. Przeciwko budowie występowali radykalnie nastawieni katolicy. W rezultacie, król August III wydał zakaz budowy kościoła, obawiając się powstania nowych religijnych kolizji. W 1754 roku zostało wydane pozwolenie na budowę skromnego domu modlitewnego, które nie powinno drażnić katolików, i nie może swoim wyglądem przypominać kościół. Tak powstała konieczność w nowym projekcie architektonicznym. Został wybrany młody 26-letni mistrz z Torunia Efraim Шрогер. W lipcu 1756 roku odbyło się uroczyste otwarcie kościoła. Kościół długości 46 m i wysokości 14 metrów, mógł pomieścić 1300 członków. W 1899 roku została надстроена wieża w stylu neobarokowym wysokości 64 metrów, wykonane według projektu Hugo Гартунга.

Do naszych czasów w kościele Ducha Świętego zachowały się duże ilości oryginalnych elementów dekoracji wnętrz. Zwiedzający mogą podziwiać ołtarzem z xviii wieku w stylu rokokowym. Piękne drzwi, utworzone w stolarskich miasta, przedstawiają sceny męczeństwa i zmartwychwstania Chrystusa. Ściany kościoła ozdobione barokowymi malowidłami pierwszej połowy xviii wieku.