Tłumaczenie z estońskiego Тоомемяги oznacza "Домская góra". Jednak to wzgórze nie jest górą w dosłownym znaczeniu tego słowa. Jest to kosa, która powstała z послеледниковых osadów piasku i żwiru. Wysokość wzgórza nad poziomem morza wynosi 66 m.

Wiele wieków temu wzgórze Тоомемяги był centrum dawnej osady. Później znajdował się tutaj zamek, starannie rezydencją Тартуского biskupa. Po wielkiej wojnie Północnej, baszty zamku stracił swoją wartość obronną. Część ruin zakopali, że-z pozostałych materiałów poszło na budowę domów. Tak, stopniowo, za długoletnią historię ukształtował się krajobraz Тоомемяги: początkowo – dzięki naturze, i dalej, na przestrzeni wieków, - ludzi. W tym czasie wzgórze był używany przez mieszkańców jako pastwiska.

Wzgórze Тоомемяги, który w 19 wieku zaczęto nazywać na niemiecki sposób – Домбергом, stał się prezentem uniwersytet od cesarza Pawła I. Pierwszy rektor uniwersytetu w Паррот, dyrektor biblioteki naukowej K. Morgenstern i university architekt I. Krause postanowili rozbić park na wzgórzu, otwarty dla wszystkich chętnych i, oprócz tego, umieścić na jego terytorium niektóre budynki uniwersyteckie.

Zgodnie z planem z przeznaczeniem rozbić park w stylu angielskim, z nasadzeń, zbliżonymi do naturalnego krajobrazu. Z budynków pierwszej zbudowali swoją rotunda, dalej budynek główny uniwersytetu i obserwatorium. W zachowanej części ruin, które pozostały od katedry duomo, złożył szkolnej biblioteki. Pod kierownictwem architekta I. Krause w 1850 roku posadzono pierwsze drzewa. Prawdopodobnie od tego czasu prowadzą odliczanie swoich lat, najstarsze drzewa w parku – drewno liściaste i sosny, których jest już ponad 200 lat.

Na terenie parku znajduje się wiele zabytków, a także budynków reprezentujących architektoniczno-historyczną wartość: muzeum historii uniwersytetu, znajduje się w budynku dawnej katedry; Anielski i Cholerny mosty, stare Анатомикум, obserwatorium. Na Anielski moście, który stanowi bramę Домберга, jest napis, który w tłumaczeniu z łaciny oznacza: "Odpoczynek przywraca siły".

W parku znajduje się kamień Ofiarny, który, jak się zakłada, zachował się z czasów starożytnych, kiedy na Тоомемяги znajdowała się święta oak grove. W niej estończycy, wydaje się, urządzano różne kultowe ceremonii. Ofiarny kamień znajduje się na miejscu dawnego stawu z grotą, który był tu jeszcze przed rozpoczęciem ubiegłego wieku. O tym przypomina Most Westchnień, który prowadzi na Wzgórze Pocałunków. Grota i wodna zostały wykonane z ruin narożne wieże murów miejskich. Wodna Pocałunków – jedno z ulubionych miejsc spacerów młodych ludzi. Odnośnie tego miejsca ukształtował się zwyczaj, który dotarł aż do naszych dni jeszcze z przedwojennej historii. Zgodnie z tym zwyczajem, studniówki studentów kończyły się na spacer na Wzgórze Pocałunków.

Do parku należy Касситооме – były piaskownica, który teraz zadrzewia. Park wraz z Касситооме zajmuje powierzchnię 15, 6 ha, i jest tym samym największym parkiem w Tartu.