W tym teatrze nie ma kurtyny, ani sceny (w tradycyjnym rozumieniu). Wokół sali, małej wielkości, stoją ławki, na których siedzą widzowie, sami wybierający sobie miejsca. Przebieg spektaklu rozgrywa się dla ciebie w całości, na jakie miejsce wybierzesz. I jeśli ci się spodoba i będziesz chciał przyjść jeszcze i jeszcze, użytkownik może wybrać inne miejsce i zobacz na działania z innej perspektywy, jakby zobaczyć wydarzenia z innego punktu widzenia. Ponadto, dzielenie wzrokowych miejsc zmienia się w zależności od spektaklu, w ten sposób zmienia się przestrzeń sceny, za każdym razem, jeszcze bardziej ożywia inscenizację. Akcja rozgrywa się w bliskiej odległości od widzów, obserwujących wszystkie szczegóły tego, co się dzieje.

Takie produkcje są ryzykowne i trudne dla aktorów i autorów, bo w tej sytuacji nie można dopuścić nawet niewielką fałszywe. I nie ma jej w Domu. Właśnie Domem – w widoku W. A. Малищицкого – jest teatr. To Dom dla widzów, którzy przybyli na przedstawienie, i dla zatrudnionych w teatrze aktorów. I światło w sali zgaszone, tworząc serdeczną, domową atmosferę, w której łatwiej jest prowadzić rozmowę-spowiedź o tym, co nurtuje umysły, serca i dusze. Obchodzi rozmówców, obywateli wielkiego kraju jedno i to samo. I na podstawie repertuaru teatru dominują spektakle, w których motyw Rosji określa podstawowego.

Teatralny repertuar, w zasadzie, jest klasyka dramaturgii – Вампилов, Czechów, Ostrowski, Puszkin. Ma w repertuarze i dzieci spektakl "Carlson znowu przyleciał", a także spektakl na podstawie twórczości F. M. Dostojewskiego "Marzyciel, lub Czarne komedie białych nocy".

Wydarzenia, które rozwijają się przed widzem, urzekają go, brak dekoracji na scenie pozwala poszaleć wyobraźni. Talent aktorów tworzy, na przykład, atmosferę wspaniałej Rosji, przy użyciu niewielkiej liczby atrybutów, które mogą całkowicie nieprzewidywalny być обыграны i przekształcone. Tak, tło może wyjść okno, mikroskop – lejka z tworzywa sztucznego, skrzynie włączyć w рентгенаппарат, muzeum ekspozycję lub stoliki w kawiarni, a nawet zwykła lina może stać się вереницей kroczących daleko od szczurów. W szeregu tych przemian, na pewno są elementy komedii i groteski, ale w masie – ich poważne i logiczne działanie.

Asceza w scenerii idzie od biedy, a od oryginalnego artystycznego zamysłu reżysera. Na scenie widzimy albo pełną konwencja, pomaga zobaczyć sens, albo absolutnie prawdziwe obiekty (takie jak belki w "Капитанской córka").

Teatr wierny tradycji, nie zmieniając swojego stylu w ciągu już prawie 40 lat, będąc na początku swojego rozwoju, w 1969 roku, pionierem w takiej organizacji przestrzeni sceny. Leningrad widzowie przemianowany na teatr, szybko stał się sławny, "małej Таганкой", porównując go z moskiewskiej "Таганкой". W 1980 roku teatr stał się Młodzieżowym teatrem hotel na fontanke, pracującym i obecnie w Izmailovo ogrodzie.

Należy pamiętać o czasach, w których zaczynał pracować nowatorski teatr. Sama innowacyjność nie było obce nie tylko академизму radzieckiego teatru z udawanym spokojem, ale i politycznego przetrwam tego okresu. Teatr stanowił zagrożenie tym, że zmuszał ludzi do myślenia o wiecznych wartościach i ideałach, o prostych prawdach. I w 1983 roku Малыщицкий stracił stanowiska худрука. Ale reżyser się nie zepsuł, i przez cztery lata postanowił rozpocząć ponownie otworzył w roku Puszkin teatr "Studio-87", a w 1990 roku – na ul. Duża Конюшенная – teatr, noszący nazwę "Jowisz", później przemianowany na Teatr Włodzimierza Малыщицкого. Jeszcze nieco później teatr zmienił adres, przenosząc się na ul. Powstania, w domu 41. Teraz, teatr Малыщицкого nosi nazwę Kameralnego.

Praca aktorów różni się od pracy w tradycyjnych teatrach. Tutaj aktorzy występują w roli projektantów i klientów, i administratorów, i билетеров, a nawet sprzątaczki. W teatrze, nie ma chyba ani jednej osoby, nie niosącego dodatkowe obciążenie. Ponadto, w teatrze dość twardy tryb prób. Ale aktorzy nie uciekają z teatru. Pewnie dlatego, że każdy jest gotów wszystko zrobić dla partnera. I to pojęcie – partner – święte dla wszystkich w teatrze Władimira Афанасьевича.