Najstarsze budynek Panteonu - świątyni wszystkich bogów - został wzniesiony w 27 roku przed naszą erą Markiem Агриппой. Między 118-128 lat kościół został gruntownie przebudowany za panowania cesarza Adrianie i nabył te formy, które przechowuje się do dnia dzisiejszego.

Napis wykonany na ościeżnicy, głosi: "Marek Agrypa, syna Lucjusza, Konsula po Trzecie, zrobił". Zostawił ją Adrian, który nie podał swojego imienia ani na jednym z pomników. Rekonstrukcja przeprowadzona według projektu Аполлодора Дамасского, znacznie przekształcił pierwotny wygląd budynku. Zachował się obszerny portyk, wykształcony ośmioma kolumnami z szarego granitu. Dwie kolumny z czerwonego granitu stoją za pierwszej, trzeciej, szóstej i ósmej kolumny, tworząc trzy przejścia. Bęben był kiedyś ozdobiony brązowym orłem z koroną. Sufit galerii został również ozdobiony brązem, wykonanej na polecenie papieża Urbana VIII Barberini, stąd stał się sławny wyrażenie: "Czego nie zrobili barbarzyńcy, dokonali Barberini". Kopuła, arcydzieło budynku, - prawdziwe dzieło sztuki - został stworzony w całości na drewnianym szalunku i jest najobszerniejszym z wszystkich jakie kiedykolwiek zbudowano kopuły.

Wewnątrz budynku, na bokach znajduje się sześć nisz, z których każda jest otoczona dwoma kolumnami. Kopuła ozdobiona pięcioma rzędami zmniejszających się w górę kasetonów, za wyjątkiem ostatniego rzędu wokół okrągłego otworu, tzw. "oczy Panteonu", o średnicy 9 metrów, przez który leje się do środka strumień światła.

Teraz Panteon jest krajowym mauzoleum. Jako pierwszy swoje pragnienie, aby być tutaj pochowany wyraził artysta Rafael. Później chowano tu innych znanych osobistości, w tym przedstawicieli królewskiej dynastii Sabaudzkiej.