Katedra Najświętszej Marii panny – neogotycka świątynia znajduje się w centrum polskiego miasta Radomia. Katedra została zbudowana w latach 1894-1911 architekta Josefa Piusa Дзиковским.

W 1873 roku biskup Józef Юзинский zwrócił się z listem do królewskiego rządu z prośbą o budowie nowego kościoła, ponieważ dostępne dwa kościoły nie mogły pomieścić wszystkich parafian. W mieście rozpoczęła się zbiórka pieniędzy dla przyszłości kościoła. Pozwolenie na prace budowlane otrzymano dopiero w 1898 roku. Wiosną przyszłego roku rozpoczęła się budowa kościoła, miejsce został konsekrowany we wrześniu 1899 roku przez biskupa Antoniego Francis Соткевичем. W 1911 roku, w kościele odbyła się pierwsza msza, pomimo wewnętrznych wad. Organ został zainstalowany przez dwa lata po otwarciu. Wewnętrzne prace zostały w pełni zakończone w 1918 roku.

W 1936 roku biskup Paweł Кубицкий poświęcił pięć bocznych ołtarzy.

W czasie ii wojny światowej w świątyni został otwarty obóz dla jeńców wojennych. Niemieccy żołnierze próbowali plądrować wystrój kościoła, jednak próba kradzieży została odcięta.

W 1981 roku na mocy dekretu Papieża Jana Pawła II kościół otrzymał status katedry w Radomiu. W 1989 roku w katedrze prowadzone były prace renowacyjne, podczas których został zastąpiony przez dach.