Na brzegu rzeki Wełtawy trochę z dala od wszystkich atrakcji w centrum miasta wznosi się Анежский klasztor – kiedyś dość wpływowa damska siedziby, którą prowadziła siostra króla Wacława I. W zasadzie, kochający brat właśnie dla niej i zbudował klasztor ten w początku XIII wieku, do czego wykupił budynek starego szpitala.

Obudowa klasztor został wzniesiony w stylu gotyckim. W czasach budowy klasztoru to była obca i budziło zdziwienie.

Klasztor rozwijał kilka wieków. Do korpusu głównego dodano pomieszczenie, w którym znajdował się zakon braci mniejszych. W krypcie Пржемышловичей znalazły swoje ukojenie i sama Анежка, i jej brat, i jej siostrzeniec Пржемышл Отокар II, co prawda, później jego szczątki przeniesiono do katedry świętego Wita.

W 1556 roku klasztoru stały się właścicielem dominikanie. Są osobliwe lądowanie przyznane kompleksem. Pomieszczenia, w których wcześniej mieszkali zakonnicy, trwały używany zgodnie z przeznaczeniem, a wszystkie pozostałe budynki, w tym i budynek mniejszy, zostały sprzedane. Zakonnice-кларисски mogli odzyskać swój klasztor tylko w 1629 roku. Za czasów cesarza Józefa II klasztor ostatecznie zamknięta, a teren, na którym oddaje się pod magazyny.

Dopiero w połowie XX wieku, gotycką budowlą na Starym Miejscu zainteresowali, odrestaurowali i dał galerii Narodowej. Teraz tutaj prezentowane są przedmioty sztuki średniowiecznej nie tylko w Czechach, ale i w innych krajach. Wejście w oddział muzeum znajduje się na ulicy Анежка.

Klasztor świętej Анежки jest uważany za zabytek kultury republiki Czeskiej.