Ostrów Tumski jest wyspa między dwoma rękawami rzeki Warty w Poznaniu. Dziś jest to jedna z głównych atrakcji miasta.

Pierwsze grodzisko został zbudowany na wyspie w wieku 8-9. A już w 10 wieku osada na wyspie stało się jednym z głównych politycznych. Wykopaliska archeologiczne, prowadzone tu w 1999 roku, wykazały, że na wyspie znajdował się pałac książęcy w tym miejscu, gdzie obecnie znajduje się kościół Najświętszej Marii panny. Zakłada się, że pałac z kaplicą posiadała żona polskiego księcia Mieszka I. Z przyjęciem polskim władcą chrześcijaństwa na wyspie został zbudowany pierwszy katedra, a sama wyspa stała się własnością biskupów. Populacja wyspy w tym okresie szacowana jest na około 200 osób, Tumski był otoczony wałem o wysokości около10 metrów, wspólna którego długość wynosiła 2 km.

Po inwazji Бретислава I wyspa została odbudowana od wyrządzone im szkody przez księcia Kazimierza I Redukującym, jednak wkrótce Poznań utraciła swoje znaczenie polityczne. Szczególny wkład w rozwój wyspy wniósł biskup Jan Любрански, który w 1518 roku założył Akademię, która pozostawała uczelnią wyższą, do 1780 roku. Ponadto, w czasie jego panowania na wyspie pojawił się wodociąg i brukowane ulice. Katedra, który został przebudowany w stylu gotyckim w 14 i 15 wieku, został poważnie uszkodzony w wyniku pożaru w 1622 roku, po czym został ponownie przebudowany w stylu barokowym. Po tym, jak Poznań odeszła Prus w 1793 roku, ludność ostrowa tumskiego wynosiła 304 osoby. W 1800 roku wyspa została oficjalnie włączona w skład Poznaniu.

Wyspa mocno ucierpiał podczas zdobycia miasta przez Armię Czerwoną w 1945 roku. Prace renowacyjne prowadzone były aż do 1960 roku. Dziś ostrów Tumski – główna atrakcja turystyczna miasta. Szczególnie interesujące są: katedra, pałac Arcybiskupi, kościół Najświętszej Maryi panny 15 wieku, a także Akademia Любрански, gdzie obecnie znajduje się Muzeum diecezji.