Most Royal – jeden z trzech najstarszych paryskich mostów (pierwsze dwa – Pont-Neuf i Marie). Prowadzi on zwrócony w stronę altany Flory i ogrodzie Tuileries na prawym brzegu od ulicy Zbiornik na lewym. Nazwa ulicy przypomina o tym, że kiedyś, jeszcze w XVI wieku, z tego miejsca był prom, wioząc kamienne bloki do budowy pałacu Tuileries (bac francuskiego i oznacza "prom").

Prom chodził osiemdziesiąt dwa lata, ale w 1632 roku pojawił się most – finansista Barbier go zamówiłem, a lokalny przedsiębiorca Пиду zbudował. Drewniany most był koloru czerwonego, dlatego nazywano go Pont-Rouge, choć oficjalnie nazwano Pont-Saint-Anne (na znak szacunku do Anny Austriackiej).

Z mostem cały czas coś się działo. Najpierw go naprawili, potem całkowicie przekonstruowane, po czym spalił, tonął, ponownie przebudowany, podparte, i, w końcu, osiem łuków z piętnastu zabił powódź w 1684 roku. Madame de Sevigny w swoich słynnych listach szczególnie obchodziła ostatni wypadek, po którym postanowiono zbudować kamienny most.

Budowa w pełni finansowane Ludwik XIV, jest bardzo logiczne dał moście, соединявшему lewy brzeg z pałacem Tuileries, nową nazwę – Royal, czyli Królewski. Przednia spokojnie przetrwał stulecia, mieszkańcy lubili spędzać na nim uliczne święta.

W czasie rewolucji Francuskiej nazwę szybko zmieniono – most stał się Narodowym, co też jest logiczne. To właśnie tutaj 13 вандемьера (5 października) w 1795 roku Napoleon postawił broń, aby chronić od sił lojalistów Konwent i komitet bezpieczeństwa publicznego, располагавшиеся w pałacu Tuileries. To był przełomowy moment w życiu Napoleona. Dowódca wojsk Konwentu Баррас zaproponował młodemu generałowi kierował operacją na stłumienie buntu, i po niektórych wahania zgodził się. Napoleon rozkazał dostarczyć czterdzieści armat i zajął się nimi podejścia do Конвенту. Przeciwko artyleryjskiego ognia rebelianci nic nie mogli zrobić, choć i próbowali przebić się z lewego brzegu po takim moście i chwycić broń, stojąc właśnie w jego pobliżu. Tak zapewniały bezpieczeństwo Konwentu i kariera Napoleona, postanowiono przyszłość Europy.

Później Napoleon dał moście jeszcze jedną nazwę – Tuileries, a w 1814 roku Ludwik XVIII zwrócił mu królewskie imię. Teraz ten пятиарочный betonowa przednia, prostego i surowego wyglądu zalicza się do zabytków Paryża.