Cmentarz Montmartre – czwarte co do wielkości w Paryżu, ale nie to jest popularne wśród turystów, jak Montmartre lub Paryża. Otwarcie było w 1833 roku do nowego kampusu des Batignolles-Monceau i zajmowało to kilka hektarów. Teraz w nim ponad 10 hektarów, na których znajdują się 15 tysięcy grobów. Gwiazdy pierwszej wielkości pochowano tu nie tak dużo, numeracja grobów niewygodna, cmentarz znajduje się na skraju miejscowości – około d ' orsay. 900 drzew (kasztany, jesiony, klony, platany) nie ratują: autostrada biegnie tuż nad grobami, pomniki tu w kurzu i brudu.

Jednak dla rosyjskich turystów cmentarzu Montmartre może być bardzo interesujące – tutaj rosyjska emigracja хоронила swoich zmarłych do sainte-Geneviève-des-Bois.

Na starych płytach wyryte nazwiska: Демидовы, Нарышкины-Witte, Трубецкие, Нелидовы, Оболенские, Волконские, Бахметьевы. Rodzinny grób dyplomaty Jerzego Бахметьева znajduje się właśnie pod obwodnicy, kratka zawsze pokryte warstwą kurzu... Przedsiębiorca Paweł Рябушинский, kompozytorzy Siergiej Ljapunow i Fedor Акименко, archimandryta Włodzimierz (Goethe), pisarz i działacz społeczny Barbarzyńcy Икскуль, dyplomata Michał Гирс, artyści Aleksander Benoit i Leon Бакст też pochowani są tutaj. Tam, na cmentarzu Montmartre, leżał i wielki rosyjski piosenkarz Fiodor Szalapin, ale w 1984 roku jego prochy przeniesiono do Moskwy, na cmentarz nowodziewiczy. A oto grób jednego z ideologów rosyjskiego liberalizmu i założyciela partii kadetów Pawła Милюкова do tej pory kładą kwiaty.

Wśród francuskich gwiazd, упокоенных tutaj, wiele nazw, które są mało prawdopodobne, że coś powiedzą rosyjskiego turysty. Ale nazwa Pola Verlaine ' a jest znany wszystkim. Poeta, пропойца, włóczęga mieszkał na przedmieściu Batignolles. Umarł ciężko, w ubóstwie i cierpieniu, prawie w szaleństwo, ale udało się uczestniczyć. Pochowano go w rodzinnym grobowcu, tak jak to przewidział Verlaine w wierszu "Montmartre":

Грузной bryłą martwica; nazwy – cztery:
Matka, ojciec i ja, później – syn; z rzędu.
Na cmentarzu my spoczywamy na świecie;
Marmur i trawa w ciasnocie ogrodzeń.

Martwica, pięć ścian w nim; szorstki grób
Wzwyż na metr, naga; wokół
Rozciąga się łańcuch – wyraźna granica.
A przedmieście śpi: choć słaby dźwięk.

To stąd nas anielskiej w trąbę
Wywołają w swoim czasie, aby w końcu
Żyć nam w pełni żyć życiem мировою,
O, ulubione, mój syn, matka, ojciec!

(Tłumaczenie Jerzego Шенгели)