Małe prowincjonalne miasto Голице spodoba się miłośnikom spokojnych, miłych, przytulnych ośrodków miejskich, gdzie czas jakby zatrzymał się w ubiegłym wieku. Dość duże miasto, składający się z 7 części, został założony na początku XIV wieku. W 1336 roku osiedle Голице było podłączone do posiadłości króla czeskiego Jana Luksemburskiego, o czym została wykonana przez wpis w miejskiej księdze. W 1493 roku Голице otrzymał status miasta, jego mieszkańcy mogli przez jakiś czas nie płacić podatków do skarbu państwa, zostały zwolnione z pracy na господских polach i mieli prawo warzenia i sprzedaży piwa. W 1507 roku Голице stał się własnością Williama Пернштейна, który zawsze dbał o miastach i miasteczkach, które mu się należały.

W pierwszej połowie XVII wieku Голице otrzymał pozwolenie na zawartość magazynu solnego, ale cieszył się tym przywilejem długo, jak rozpoczęła się wojna Trzydziestoletnia. Szwedzkie wojska złupili miasto i spalili go. Голице paliło się jeszcze kilka razy: w 1679 i 1680 roku, gdy w ogniu zostały zniszczone młyn i browar. Ani jeden z tych budynków później nie odzyskał.

Była w Голице i ratusz, który wzniesiony z drewnianych desek. Nic dziwnego, że dwa razy się paliła. Kamienny budynek, wybudowany w 1824 roku, też nie zachował się tak, jak ucierpiała w czasie ii wojny światowej.

Do głównych atrakcji miasta, które będą interesujące dla turystów, można zaliczyć kościół św marcin z tours, datowane na koniec XIV wieku. Znajduje się na centralnym placu miasta, która nosi imię pierwszego prezydenta Republiki Czeskiej – T. G. Masaryka. Początkowo świątynia, jak i pozostałe budynki w mieście, był zbudowany z drewna. Tylko w 1730 roku jego przebudowy w kamieniu. Do pracy nad budynkiem kościoła został zaproszony wybitny architekt K. I. Динценхофер.

Do późniejszych budynków odnosi się budynek surowego, powściągliwą projektu z ciemnej cegły, należące do społeczeństwa "Sokół".

Wśród miejskich muzeów będzie interesująca wystawa Эмила Golub – lekarza, podróżnika i badacza Afryki.