Katedra w imię Świętego Michała Archanioła – działający cerkiew z historii starożytnej.

W 1645 roku w Mozyrzu zaprosił mnichów bernardynów emerytowany pułkownik Stefan Łóżko. Zbudował dla bernardynów drewniany klasztor na oddanej pod klasztorne potrzeby ziemi. W połowie XVII wieku pojawiły się na białoruskiej ziemi, wojen i niepokoju. Za to niespokojnych czasach całe miasto Mozyrzu został praktycznie zmieciony z powierzchni ziemi. Nie ocalał i klasztor bernardynów.

Przywracanie Мозыря zaczęło się tylko podczas Wielkiego księcia Litewskiego Joanna III Собесском w 1678 roku, który nakazał odbudować miasto na nowo. Ten monarcha zasłynął tym, że zatrzymał muzułmańską inwazję na Europę. W 1745 roku rozpoczęto budowę murowanego klasztoru bernardynów. Finansował budowę szlachecki mozyrski rodzaj Аскерок. Klasztor został zbudowany w stylu późnego baroku. W zespół klasztorny wchodziły również biblioteka i szkoła. W krypcie klasztoru został umieszczony grobowiec rodu Аскерок.

Po upadku powstania wyzwoleńczego ruchu narodowego w XIX wieku klasztor został zamknięty. W jego murach znajduje się miejska obecność i szpital. W 1864 roku, po wielokrotnych pożarów, władze miasta podjęły decyzję o zamknięciu szpitala, a budynek świątyni przekazać kościoła prawosławnego. Po remoncie kościół został ponownie konsekrowany pod wezwaniem św Michała Archanioła.

Po rewolucji 1917 roku świątynia czekała na straszliwy los – w намоленных murach klasztoru urządzono więzienie NKWD. Tutaj swojego losu oczekiwali samobójców. Ponad 2000 wyroków śmierci wydano i egzekwowany.

Katedra została otwarta i ponownie konsekrowany w latach Wielkiej wojny Ojczyźnianej. On praktycznie nie zamykano i w czasach sowieckich. Jest oficjalnie obowiązującym prawosławną świątynią z 1951 roku.