Kościół pod wezwaniem Świętego Józefa w Mińsku był kiedyś częścią dostatniego klasztoru bernardynów, który cały kwartał. Nawet ulice, ograniczające ten kwartał wymieniano Duża i Mała Бернардинская.

Mnisi-bernardyni przybyli do Mińska na zaproszenie красносельского starosty Andrzej Консовского i jego brata Jana w połowie XVII wieku. Bracia zbudowali dla mnichów ich pierwsze drewniane komórki, a także pierwszy drewniany kościół w 1630 roku.

W ciągu następnego stulecia klasztor bernardynów kompleks i kościół pod wezwaniem świętego Józefa wielokrotnie świeciły i odnowiono, stopniowo nabierając cech architektonicznego stylu wileńskiego baroku.

W swojej obecnej postaci dawny kościół pod wezwaniem Świętego Józefa jest trójnawowy najdziwniejszą bazylikę z wysokim centralną nawę. Środkowa część fasady jest wyróżniony wysokimi pilastrami z literami W bocznych częściach elewacji zachowały się nisze, w których kiedyś były ustawione rzeźby świętych.

Kiedyś kościół pod wezwaniem świętego Józefa, był jednym z najpiękniejszych świątyń Mińska i symbolem miasta, na równi z ratuszem i rows. Wewnątrz jego zdobiły freski, bogaty wystrój, majestatyczny ołtarz z mnóstwem rzeźb. W 1864 r. klasztor bernardynów w Mińsku został zniesiony za wsparcie katolickim duchowieństwem polskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego powstania. Kompleks budynków klasztoru, a także kościół pod wezwaniem świętego Józefa zostały przekazane do skarbu państwa.

Do dnia dzisiejszego budynek kościoła należy do państwa. Mieści się w nim archiwum naukowo-technicznej dokumentacji i archiwum literatury i sztuki Białorusi.

Katolicy Mińska zaniepokojeni wnioskiem białoruskich władz o tym, że budynek kościoła Świętego Józefa może być przekształcony w kompleks hotelowy. Wierni zwracają się do rządu, władz miasta z prośbą o zwrot wiernym ich świątynię, ale aż w końcu los świątyni nie rozwiązany.