Ruiny starożytnego miasta Волюбилис – jest to jedna z popularnych punktów orientacyjnych Maroko. Znajdują się one u góry Зерхун w odległości 30 km od miasta Meknes.

Волюбилис ma długą i bogatą historię. Jeszcze w czasach neolitu w tych miejscach był parking ludzi z epoki kamiennej. A już w III wieku p. n. e., tu znajdowały się osady starożytnych fenicjan. Wieki później zostali wygnani z tych miejsc przez rzymian, którzy tworzą swoje miasto Волюбилис (w перводе z łacińskiego - "hojność"), w końcu stał się najbardziej południowo-zachodnim miastem imperium Rzymskiego i stolicą prowincji Мавретании Тингитанской. Tutejsze krawędzi od dawna były znane z płodności, z wyjątkiem rolnictwa mieszkańcy także zajmowali się wydobyciem miedzi i produkcji oliwy z oliwek. Miasto aktywnie się rozwija i wkrótce jego populacja osiągnęła 20 tys. osób.

Duża liczba trzęsień ziemi stopniowo doprowadziły miasto w ruinę i w końcu III wieku rzymianie opuścili go. Później cztery wieki tutejsze ziemie były zamieszkane przez arabów, берберами, żydów i syryjczyków.

W końcu VIII wieku Волюбилис stał się siedzibą pierwszego władcy Maroka, wnuka Мухамета Idris I, ale ten tutaj długo nie zwlekał. W XVII wieku doradcy Мулая Ismaela zaproponowali mu odbudować miasto. Ale wybór władcy padł na prowincji Meknes, dokąd został wywieziony cały marmur i większość kolumn z Волюбилиса.

Straszne Lisbon trzęsienie ziemi, to, co się wydarzyło w 1755 r., погребло miasto pod ziemią, pozostawiając na powierzchni jedynie na szczytach budynków, w tym Bazylikę i łuk triumfalny, które zostały odkryte przez europejczyków w 1874 r. Od tego czasu w tych miejscach zaczęły być prowadzone wykopaliska archeologiczne, dzięki którym zostały znalezione i zrekonstruować wiele zabytkowych budynków.

Całe rzymskich dzielnice dość dobrze zachowały się pod ziemią, ich domy zdobią piękne mozaiki obrazów. Zachowały się również małe kolumny, wcześniej wspierające sklepienie domów i starożytne narzędzia do produkcji oliwy z oliwek i wina. Szczególnie interesujące dla turystów Kapitol, pozostałości Forum i Łuku triumfalnego.

W 1997 r. ruiny Волюбилиса zostały wpisane na Listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.