Opactwo Santa Maria di Ровеньяно – cysterski zespół klasztorny w Mediolanie. Obszar, rozciągający się wokół opactwa, kiedyś był niezależnej gminy pod nazwą Chiaravalle Milanese. Obecnie wchodzi w skład Mediolanu i nazywa powiat Chiaravalle.

Opactwo zostało założone w 1135 roku i stał się jednym z pierwszych wzorów architektury gotyckiej we Włoszech, choć są w nim widoczne, a niektóre ślady późnego stylu romańskim. Początkowo opactwo stanowiło kilka tymczasowych budynków, a budowa stałej kościoła rozpoczęła się dopiero w połowie 12 wieku. Prace trwały i w 13 wieku, kiedy na południe od kościoła został zbudowany pierwszy cloisters, a w 14-m, gdy средокрестие kościele, została uwieńczona wieżą został zbudowany refektarz. W 1412 roku obok południowym трансептом powstała niewielka kaplica, obecnie używana jako zakrystia. A w 1490 roku kardynał miło mi, mąż claudii Sforza zlecił architektom Bramante i Giovanni Antonio Amadeo zbudować duży cloisters Киостро Grande i dom kapituły.

W okresie Renesansu liczne artyści i twórcy pracowali nad ozdobą opactwa, w szczególności do tego okresu należą pracy Bernardo Луини. W 17 wieku nad malowane ściany kościoła pracowali bracia Giovanni Battista i Giovanni Mauro della Rovere — ich freski zachowały się do naszych dni.

Gdy w 1798 roku powstała Цизальпинская Republika Napoleona, klasztor został częściowo zniszczony. Zachowały się kościół, część małych клуатра, refektarz i niektóre inne budynki. A w 1861 roku został zniszczony i chiostro del Bramante — jest to potrzebne do budowy kolei Mediolan - Pawia - Genua.

Aż do 1894 roku opactwo Santa Maria di Ровеньяно pozostawało własnością prywatną, i tylko w 1952 roku został zwrócony zakonowi cystersów. W latach 1970-72 zostały odrestaurowane freski kopuły, pozostałe prace konserwatorskie trwają od 2004 roku.

Fasada kościoła, niestety, nie zachował swojego pierwotnego wyglądu — to renowacja początku 20 wieku. Ale jeśli przyjrzeć się bliżej, można znaleźć elementy architektury 17-go wieku, które zastąpiły oryginalne, 13 wieku. Na uwagę zasługuje wejście główne, datowane na początek 16 wieku. Wewnątrz warto obejrzeć bogate barokowe freski, które w sumie, нехарактерны dla цистерцианской architektury.