Biała białowieska – kompleks leśny położony w Мазовецко-nizinie podlaskiej, w północno-wschodniej Polsce. Biała puszcza – zwykły las, który ukształtował się w czasach prehistorycznych na terytorium europejskiego. Na przestrzeni wieków las вырубался i уничтожался, jednak w dziewiczej postaci zachował się tylko tablica w Мазовецко-nizinie podlaskiej. Biała puszcza znajduje się na granicy Polski i Białorusi. Na 90% leśny składa się z sosen. Powierzchnia tego regionu wynosi około 85 000 ha. Tutejszy klimat charakteryzuje się dużą ilością opadów (do 650 mm rocznie), a także małą ilością słonecznych dni. Średnia roczna temperatura w Białej puszczy wynosi +7° C. W zachodniej części niziny dominują grunty orne i łąki, wschodnią część zajmują pierwotne lasy.

Począwszy od xiii wieku, lokalne ziemie należały do biskupa Pułtuska. Mieszkańcy terenów strzegły zasoby leśne, ponieważ były one źródłem dochodów dla ludności. W puszczy zbierali grzyby i jagody, zajmowali się pszczelarstwem. Mimo starań mieszkańców, Biała puszcza wielokrotnie cierpiała w czasie starć zbrojnych i wojen od średniowiecza do współczesności. Najbardziej silne obrażenia poniósł leśnego tablicy w czasie wojny Północnej i wojny światowej.

Upadek republiki doprowadziło do tego, że las został sprzedany prywatnym właścicielom, co było przyczyną zniszczenia puszczy w xix wieku. Pierwsze próby ratowania gumtree leśny zostały podjęte dopiero w 1880 roku. Dziś puszcza Biała – teren strzeżony, rezerwat przyrody.