W pamięć o świętym Wictor w Marsylii zostały założone dwa klasztoru – męski i żeński, oba zostały określone założycielem Janem Кассианом na początku V wieku.

Wiktor Marsylii żył w III wieku i został stracony na rozkaz cesarza Максимиана za odmowę udziału w pogańskich ofiar. Klasztory zostały zbudowane na miejscu pochówku Wiktora i jeszcze wielu męczenników za wiarę. Klasztor Saint-Victor w Marsylii jest uważana za jedną z najstarszych na terenie dzisiejszej Francji, wraz z аббатствами Marmoutier w Kolejce (III wiek, założyciel Martin Турский) i Леринским (początek V wieku, założyciel świętej Онорат).

W IX wieku klasztor, były rezydencją biskupów Marsylii, został splądrowany w czasie najazdów saracenów, a kobieca mieszkanie i nie został zniszczony, a później nie została przywrócona. Męski klasztor został ponownie zbudowany w końcu X wieku na polecenie biskupa Онората II. To właśnie w tym czasie wzniesiono kościół, który zachował się do chwili obecnej. W drugiej połowie XIV wieku proboszcz Guillaume Гримоар (później stał się papieżem Miejskich V) rozszerzył budynek kościoła i płotem ją murem.

W czasach Wielkiej rewolucji Francuskiej klasztor została zniszczona, a jego pomieszczenia zostały przekształcone w stodołę, więzienia i koszary. Na początku XIX wieku w kościele ponownie zaczęli organizować nabożeństwa, a kilka lat później całego kompleksu opactwa Saint-Victor został nadany status narodowego zabytku. Renowacja zachowanych budynków klasztoru rozpoczęła się dopiero po ponad sto lat, już w drugiej połowie XX wieku.

Z cech i relikwii kościoła warto zwrócić uwagę беломраморный ołtarz V wieku, posąg świętego Wiktora, organ połowy XIX wieku, podziemnej krypty z grobowami biskupów, gdzie znajduje się jedna z głównych wartości – figurka Czarnej Madonny. Z krypty w kościół ten sposób podnoszą tylko podczas uroczystości Ofiarowania Pańskiego. Oprócz tego, w opactwie znajduje się zbiór sarkofagów, które są uznane próbkami wczesnego chrześcijaństwa sztuki. Kiedyś klasztor dysponował dużą biblioteką, ale była stracona w XVI wieku, zachował się tylko katalog biblioteki.