Katedra i kolegiata Najświętszej Marii panny, Świętego Dionizego i Świętego Jerzego w Manchesterze – taka jest pełna i oficjalna nazwa katedry w Manchesterze, architektonicznego i historycznego pomnika. Odnowiony i przebudowany w epoce wiktoriańskiej i po bombardowań ii wojny światowej, zachował piękno i wspaniałość stylu prostopadłej do gotyku.

Pierwszy kościół Najświętszej Marii panny został zbudowany w tym miejscu w 1215 roku, ale od budynków tego czasu nic się nie zachowało. Kościół budowano w ratach, ale podstawową budowę katedry związane z nazwiskiem James Stanley, kościelnego starosty w 1485-1506 r., którego pokrewieństwo z dynastii Tudorów zapewniło mu bogactwo i możliwość zatrudnić do budowy najlepszych mistrzów kraju. To właśnie w tym czasie przebudowano nawę, sufit i chóry, a także wykonana jest wspaniała rzeźba w drewnie, zdobiący katedra. Nawa katedry w Manchesterze uważany jest za szeroki w Anglii. Dach wspierają rzeźbione figury aniołów ludzkiego wzrostu, grających na różnych instrumentach muzycznych.

W połowie XIX wieku w katedrze odbyły się zakrojone na szeroką skalę prace konserwatorskie. W 1940 roku katedra mocno ucierpiał od bombardowania, i prace konserwatorskie zajęły około 20 lat. Witraże zostały przywrócone dopiero w latach 1980-90

W katedrze przechowywane są archiwa z 1421 roku.