Zamek Красицких w Krasiczynie – zamek zbudowany w stylu Renesansu-manieryzmu na przełomie xvi-xvii wieków. Zamek położony jest na prawym brzegu rzeki San, w odległości 10 km na południowy-wschód od miasta Przemyśla, należał do polskiego magnat Stanisławowi Красицкому. Obecnie jest pytanie o włączeniu zamku na listę Światowego dziedzictwa unesco.

W końcu XIV w. istniał tu drewniany wzmocnienie z kamienną wieżą widokową. Ziemie te od rodziny matce odziedziczył Stanisław Krasicki, który w 1580 zaczął budować na jego miejscu murowany zamek z kamiennymi ścianami, czterema narożnymi четырехъярусной wieżami-bastionami. Zasadniczą przebudowę zamku na rezydencję spędził jego syn, wojewoda podolski Marcin Krasicki. Za życia Krasickiego przebudowę przeprowadził włoski architekt Galeazzo Аппиани. Było rozszerzony część mieszkalna budynku, przed którym wzniesiono galerii. Wszystkie luki zastąpiono oknami. Zamkowe ściany z zewnątrz i od strony podwórza ozdobione dekoracjami w stylu graffiti (o łącznej powierzchni 7000 m kw.) z obrazami świętych, rzymskich cesarzy, królów, rodzaju Красицких, sceny polowań. Zostały przebudowane bastiony, które miały symbolizować hierarchię władzy, Boga, Kościoła, monarchii i аристократию. Zamek otoczony ziemią бастионными fortyfikacjami z 20 armatami.

Marcin Krasicki nie miał spadkobierców, i zamek w 1642 roku przeniósł się do jego siostrzeńca, Konstantemu Красицкому, który miał wielkie długi i uruchomił pałac. Z 1724 roku zamek posiadał generał Jan Тарло. Z powodu poglądów politycznych generała, zamek został splądrowany i splugawiony przez wojska rosyjskie w 1726 roku. Do połowy xix wieku zamek przechodził z rąk do rąk, tracąc dawnej świetności. W 1835 roku kupił go książę Lew Sapieha, który przekształcił go w rodzajową rezydencję. On przywrócił park, gdzie na cześć narodzin synów trafiali dęby, a po urodzeniu dziewczynek lipy. Architekt z Wiednia Энгерт przeprowadził renowację pomieszczeń pałacu. Prace konserwatorskie zawiesiła Pierwsza wojna światowa, potem były uszkodzony dach zamku. Od września 1939 roku do czerwca 1941 roku w zamku znajdowała się wojskowa część armii Czerwonej.

W tym czasie został całkowicie zniszczony wystrój pomieszczeń, wywieziony wszystkie meble, została zbezczeszczona kaplica i rodowej krypty. Nowa renowacja ścian zewnętrznych zamku, rozwijać 1963 roku, trwa do dziś na publiczne i prywatne środki. Przywrócenie starego wystroju i umeblowania pomieszczeń uznano za niemożliwe.

Obecnie zamek wraz z malowniczym parkiem należy do Agencji rozwoju przemysłu.