Klasztor dominikanów, znany również jako Bazylika. Stanisława, biskupa i męczennika, – jeden z najstarszych i najcenniejszych kościołów w Lublinie, jest jednym z najstarszych budynków w mieście (w 2013 roku obchodził 760 lat).

Dominikanie przybyli do Lublina w 13 wieku, a klasztor został założony przez Kazimierza III Wielkiego w pierwszej połowie 14 wieku. W 1575 roku w mieście wybuchł straszny pożar, podczas którego cały zespół architektoniczny wyblakłe. Kościół został przebudowany w stylu renesansowym. W kolejnych latach zostały zbudowane jedenaście kaplic, wśród których największe zainteresowanie jest barokowa kaplica Tyszkiewiczów lub Krzyża Świętego. Kaplica została zbudowana w 1645-1658 latach. Kopuła kaplicy pokryte freskami, przedstawiające sąd ostateczny.

Budynek klasztoru znajduje się na południe od bazyliki. Po upadku i wygnania mnichów w latach 80-tych 19 wieku, w klasztorze znajdowały się koszary. Klasztor planuje remont w latach 30-tych xx wieku, ale po wybuchu wojny idea została opuszczona. W 1945 roku większość klasztoru zajął teatr lalek im. Andersena. W latach powojennych rozpoczęła się zakrojona na wielką skalę renowacja budynków klasztoru i bazyliki. W czerwcu 1967 r. kościół Dominikanów otrzymał od Papieża Pawła VI tytuł bazyliki Mniejszej.

Zespół architektoniczny jest dumą miasta Lublina, a także jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta.