Pierwszy pałac książęcy na wzgórzu Wawelskim pojawił się w X-XI wieku. Z inicjatywy Kazimierza Wielkiego, który panował w latach 1333-1370, tutaj został wzniesiony majestatyczny zamek królewski w stylu gotyckim, z którego zachowała się wieża Курья Łapka. Po katastrofalnym pożarze w 1499 roku król Aleksander i jego brat Zygmunt Stary podjęły gruntowną przebudowę zamku w stylu renesansowym. Tak pojawił się ogromny pałac-twierdza w stylu włoskim, typowe warowny pałac.

Dziedziniec zamku - jeden z najlepszych przykładów stylu włoskiego Renesansu na polskiej ziemi. Dziedziniec otoczony potrójny wieniec galerie, rytmicznie oddzielone lekką konstrukcją przemian słupów, wnęk i balustrad. Każda kondygnacja - o różnej wysokości, ale proporcje znaleziono bardzo dobrze. Smukłe kolumny pierwszej i drugiej kondygnacji przechodzą w półkoliste łuki miękkie, gładkie kontury w duchu Renesansu. Nagle cienkie kolumny trzeciego piętra wspierają ogromny baldachim. Na ścianach galerii zachowały się fragmenty malowidła z XVI wieku. To portrety cesarzy rzymskich w медальонах, ornamenty roślinne i dekoracyjne kompozycje na antyczne motywy. Strona południowa dworu ma również pasaż i ozdobione fałszywe oknami.