Kościół Świętego Куниберта odnosi się do liczby dwunastu wielkich romańskich bazylik Kolonii i jest najmłodszą z nich. Istnieje legenda, opowiadająca o tworzeniu tej świątyni, gdzie opowiada, że w VI wieku misjonarz w imieniu Куниберт założył tu kościół świętego Klemensa, a sam później stał się nie tylko biskup, ale i doradcą króla, a po śmierci został pochowany w tej świątyni. W 1210 roku przy współudziale arcybiskupa Trewiru został zbudowany nowy kościół, w skład której od starego budynku pozostały tylko krypta.

Bazylika Świętego Куниберта padł kilka razy w czasie swojego istnienia. Przyczynami służyli pożary lub działania wojenne i bombardowania. Głównym szkody budynku powstała w okresie ii wojny światowej, prace renowacyjne na przywrócenie pierwotnego wyglądu kościoła zagoiły na kilka lat i mogli zakończyć się dopiero w 1985 roku.

W swojej architekturze świątynia jest trójnawową bazyliką, do której z zachodniej części dobudowano kwadratowa wieża, a także hol. Nawy głównej składa się z trzech kondygnacji i ogranicza się do kolumnami w kształcie prostokąta w podstawie. Niesamowite piękno rzeźby zdobią kolumny средокрестия - przedstawiają sceny Zwiastowania. Uważa się, że w 1439 roku ich stworzył Konrad Куйн.

Pod chórem bazyliki można zobaczyć krypty, gdzie znajduje się "wiadro Куниберта", który jest studnia z wodą uzdrawiającą od niepłodności. Wcześniej było powszechne przekonanie, że dzieci do swojego pojawienia się na światło grają na dnie tej studni wraz z Maryją. I sam dobrze nie jest ciemną i przerażającą kopalnią, a bardzo jasnym miejscem. Obecnie kopalnia jest zamknięta klapą, wykonane Эльмаром Хиллебрандом.