W Japonii znajduje się kilka świątyń z nazwą Kiyomizu-dera, ale kioto – najbardziej znany z nich. Jego pełna nazwa – Отовасан Kiyomizu-dera, lub Świątynia czystej wody. Ten buddyjski kompleks w dzielnicy Higashiyama został tak nazwany ze względu na wodospad, który znajduje się na jego terytorium. Uważa się, że woda z tego źródła ma uzdrawiającą moc.

Kościół został założony w 778 roku mnichem o imieniu Entin. Istnieją dwie wersje jego budowy. Według jednej legendy, mnicha ukazała się we śnie bogini Kannon i kazała osiedlić się blisko wodospadu Отова. Entin położył w górach zakonne osada, a następnie spotkał охотившегося tam szoguna Саканоуэ-ale Тамурамаро. Modlitwy, które sprawował Entin bogini Kannon, pomogły wyleczyć chorą żonę szoguna, a jemu samemu wygrać w kampanii wojskowej. W podziękowaniu szogun w 798 roku zbudował świątynię na górze Отова, który stał się głównym budynkiem klasztoru. Według innej legendy, świątynia pojawił się z powodu żony szoguna, który раскаялась w swoich grzechach, kazała zburzyć swój majątek i na jego miejscu wybudować świątynię buddyjską. Szogun, który zwycięstwo w wojennej wyprawie, polecił przekształcić swoją rezydencję z kościołem w klasztor.

Na początku IX wieku klasztor przeszedł na własność dworu cesarskiego i otrzymał prawo do przeprowadzania oficjalnych modlitw na zdrowie rodziny cesarza. Mniej więcej w tym samym czasie świątynia i zyskał obecną nazwę.

Pod koniec następnego stulecia Kiyomizu-dera znalazł się pod kontrolą jednego z największych buddyjskiej świątyni w kraju - Кофуку-ji. Ta siedziba znajdowała się w stanie wojny z siedzibą Энряку-ji. Starcia między nimi bardzo często odbywały się z użyciem broni, klasztor Kiyomizu-dera nie raz był pogromów. Najsilniej Kiyomizu-dera-ranny w 1165 roku, kiedy mnisi Энряку-ji spalony główny kościół i inne budynki. Kiyomizu-dera-wiele razy obróciło się w popiół, ale jego odbudowywały na nowo.

Budynki, które można zobaczyć obecnie, zostały zbudowane w 1633 roku. W kompleks świątynny, który jest krajowym kulturalnym publiczną, wchodzą молельный sala, pagoda, głównej świątyni z posągiem bogini Kannon, zadaszenie dla dzwony i inne pomieszczenia.

Opisy mieszkań, Kiyomizu-dera i jej ceremonii często spotykane dzieła japońskiej literatury XI-XIII wieku, w dramatycznych i komediowych sztukach, są używane w produkcjach tradycyjnych teatrów kabuki i бунраку.