Łuk Стеллера, położona na południowo-zachodnim brzegu największego z Командорских wysp – wyspy Беринга, 40 km od wsi Nikolskoje – to unikalny zabytek przyrody, stanowiący geologiczne budowla w kształcie łuku. Łuk Стеллера jest częścią i głównym symbolem Командорского stanu naturalnego rezerwatu biosfery. Wysokość jego wynosi około 20, 6 m.

Na przestrzeni wieków burzowe wiatru na południowo-zachodnim wybrzeżu malowniczej wyspy Беринга dmuchane ze skał miękkich skał, pozostawiając po to tylko kamienne sklepienie. Patrzyłem na to niesamowite naturalne architektoniczny, niesamowite, że go nie stworzył człowiek, a natura.

Ten obiekt geologiczny został nazwany na cześć niemieckiego uczonego, profesor Petersburskiej Akademii nauk Jerzego Wilhelma Стеллера. R. w. Стеллер brał udział w Drugiej wyprawy Kamczackiej, a w latach 1741-1742 зимовал na wyspie Беринга, kiedy rozbił się na пакетботе "Św. apostoł Piotr". Podczas pobytu na wyspie, niemiecki przyrodnik spędził ogromną ilość badań naukowych. Studiował topografię i geologii tego terenu, opisał ponad 200 gatunków roślin kwiatowych i zebrał cały zielnik. Ponadto, naukowiec zebrał ogromną kolekcję ptaków, zwierząt i ryb. Wśród kolekcji ptaków najbardziej interesujące jest odkryty R. w. Стеллером endemicznych Беринга - punktow kormoran. Ten ptak osiąga 14 kilogramów wagi. Стеллер jest jedynym człowiekiem, który widział очкового баклана na żywo i zrobił jego opisu.

Naukowiec wyniósł naukowy opis flory i fauny wyspy Беринга, wprowadzony w książkę "Fizyczne i topograficzny opis wyspy Беринга".
Wielki trud Jerzego Стеллера stał się przydatne do nauki. Liczne rękopisy i luźne wpisy niemieckiego naukowca przeniósł się do Akademii nauk i dziś znajdują się w jej archiwum, w mieście Sankt-Petersburgu. Pisma uczonego zyskały sławę na całym świecie.

Oprócz Łuku Стеллера, na cześć Jerzego Стеллера została nazwana góra Стеллера - najwyższy punkt wyspy Беринга.