Mnich-założycielem świątyni Дзуфуку-ji w 1200 roku stał się założycielem szkoły Rinzai Эйсай, znany również jako człowiek, który przywiózł do Japonii zielona herbata. Эйсай przybył z Chin do dystrybucji swojego nauki, jednak w Kioto został ostracyzm ze strony przedstawicieli innej wpływowej buddyjskiej szkoły – Тэндай. Po tej awarii zgodził się przyjąć propozycję prowadzić świątynia w Камакуре i celował w tym poście. Дзуфуку-ji rozcišgacz jest jednym z najstarszych świątyni zen w Камакуре i trzecim wśród pięciu największych świątyń buddyjskich Годзан.

Świątynia powstała z woli Hojo Масатако, wdowy pierwszego władcy Камакуры szoguna Минамото-ale Еритомо, który w 1199 roku zmarł po upadku z konia. Ona zaprosiła mistrza Эйсая, który później miał w Камакуре duże znaczenie religijne wpływ.

Teraz kompleks świątynny nie jest bardzo duży, ale w czasach swojej świetności na jego terenie znajdowały się ponad 14 małych świątyń i budynków. Magistralna sala buddyjskiego (w rzeczywistości, jego główna część) jest zamknięta dla zwiedzających. Za swoją historię sala główna nie raz сгорал, jego prawdziwy wygląd został odtworzony w przedziale między 1751 i 1763 lat.

Obiektami kultu w Дзуфуку-ji są bogini miłosierdzia Kannon i bóstwo, swoje dzieci i turystów Jizo. Ale głównym sanktuarium świątyni jest posąg Buddy Сяка Nyorai. W głównej sali przechowywane są trzy posągi Buddy, posągowy одиннадцатиголовой Kannon i dwie ogromne drewniane posągi Neo – strażników Buddy, które zostały przywiezione ze świątyni Цуругаока - -gu, w okresie podziału shinto i buddyzmu w 1872 roku.

Za kościołem znajduje się cmentarz, gdzie pochowany w jaskini wszyscy przedniejsi kapłani świątyni. Dwa groby poświęcone wdowy Hojo Масатаки i jej syna Минамото-ale Санэтомо, zamordowanego w młodym wieku, jednak ich prochów w tych pochówkach nie. Ich groby zostały dostarczone w innym kościele, który obecnie nie istnieje.