W centrum miasta Heraklion, przy ulicy 25 Sierpnia jest jeszcze jeden ważny zabytek – katedra Świętego Tytusa. Swoją nazwę uzyskał w imię świętego patrona Tytusa, który w I wieku n. e. głosił na wyspie chrześcijaństwo. Święty Tytus był uczniem apostoła Pawła i pierwszym biskupem Krety.

W 961 roku cesarz Nicefor Foca wyprowadził arabów z Krety, w wyniku czego wyspa znalazł się znów pod skrzydła potężnego cesarstwa Bizantyjskiego. Wtedy został zbudowany katedra Świętego Tytusa, aby ożywić wiarę chrześcijańską i tradycji Krety, którzy przyszli w spadku po podboju wyspy przez muzułmanów. Pierwszy kościół poświęcony Św. Tytus, był w starożytnym mieście Гортина (Гортис), w którym znajdowała się pierwsza stolica Krety okresu rzymskiego, ale został zniszczony przez trzęsienie ziemi. Stolica wyspy została przetłumaczona w Кандию (Heraklion), a relikty starego kościoła (relikwie Świętego Tytusa, cudowna ikona matki Boskiej, itp.) przeniesiono do nowej siedziby.

W okres bizantyjski kościół był siedzibą prawosławnego arcybiskupa Krety (w czasach arabskiego panowania tutaj też mieścił się kościół chrześcijański). Przy венецианцах w budynku mieści się katedra katolickiego arcybiskupa. W okresie, gdy na Krecie panowali turcy, kościół był remontowany w meczet. Wszystkie główne zabytki katedry zostały wywiezione w Wenecji generałem Morosini na krótko przed inwazją turków w miasto.

Wielkie trzęsienie ziemi w 1856 roku całkowicie zniszczyło budynek. W 1872 roku kościół został ponownie odbudowany na starym fundamencie pod kierunkiem tureckiego architekta Atanazy Моусисса. W 1920 roku, kiedy ostatnie muzułmanie opuścili Heraklion, kościół ponownie został konsekrowany jak katedra prawosławna. Wtedy też odbyła się rekonstrukcja kościoła i minaret zastąpił na wieżę. W 1956 roku relikwie Świętego Tytusa zostały zwrócone do Heraklionu i dziś przechowywane są w bazylice Świętego Tytusa.