Garnizonowy st. Nicholas cathedral, znajdujących się w centralnej części twierdzy Brzeskiej, został zbudowany za pieniądze zebrane oficerami, w 1851-1876 roku według projektu architekta, akademika Rosyjskiej Akademii D. I. Grimma.

Świątynia została zbudowana w rusko-bizantyjskie, jego sklepienie spoczywa na 8 kolumnach, a światło przenika przez 7 otworów okiennych. Wnętrze świątyni została wykonana w prawosławnej stylu.

18 marca 1921 roku, kiedy to został podpisany w Rydze traktat pokojowy, kościół znalazł się na terenie Polski. W latach 1924-29 budynek przeszedł metamorfozę pod okiem architekta J. Лисецкого, i było otwarte jak kościół garnizonowy Świętego Kazimierza.

Po przejściu Brześcia w ręce Armii Czerwonej w kościele został umieszczony oficerów 84-go pułku strzeleckiego. Klub istniał do samej Wielkiej wojny Ojczyźnianej.

Jak sama twierdza Brzeska, kościół został zbudowany z uwzględnieniem ewentualnej obrony. Jego budynku z masywnych murów w czasie walk w twierdzy Brzeskiej w 1941 roku stał się ważnym obronny budowlą, gdyż znajdowała się w najwyższym punkcie twierdzy, skąd policjanci całej okolicy. Kilka razy świątynia przechodziła z rąk do rąk hitlerowskich i radzieckich żołnierzy.

Po wyzwoleniu twierdzy Brzeskiej od niemiecko-faszystowskich najeźdźców budynek świątyni został законсервировано. Jego okaleczone kulami i pociskami, ale устоявшие w piekle wojny ściany, powinny stać się niemymi świadkami brutalnych bitew, jakie miały miejsce podczas obrony twierdzy Brzeskiej.

W 1994 roku kościół został zwrócony Cerkwi Prawosławnej. Warto zauważyć, że spora część darowizn odzyskiwania гарнизонного katedry został ponownie zmontowany oficerami i parafian Brześcia.

Na dzień dzisiejszy wygląd świątyni w pełni odrestaurowany w nim wznowiono nabożeństwa, jednak wnętrze celowo zostawiony w powojennym postaci, jak przypomnienie o ofiarach krwawej wojny.