Budynek synagogi w Awinionie zachowało się do naszych czasów w rekonstrukcji 1846 roku. Przywracanie synagogi musiał po pożarze w 1845 roku, w którym zostały utracone wiele cennych przedmiotów, w tym 42 zwoju Tory.

Na swoim obecnym miejscu w Awinionie synagoga stoi z 1221 roku, gdzie został przeniesiony na zlecenie biskupa miasta. W drugiej połowie XVIII wieku dla niej wybudowano nowy budynek (ten, który później zniszczył pożar). Po przebudowie synagoga nabyła klasycystyczny wygląd.

Pierwsza pisemna wzmianka o авиньонских żydów odnosi się do 1178 roku. Za Ludwika XIII w mieście pojawił się nowy dzielnica żydowska. Do połowy XV wieku ludność chrześcijańska zakłada, że żydzi wnoszą duży wkład w centrum handlowo-rozwój gospodarczy miasta i dlatego nawet wymagał bardziej wyrozumiałego do nich relacje. Jednak w drugiej połowie stulecia opinie dotyczące żydów zmieniło: wojny włoskie i przejazd do rezydencji papieskiej w Rzymie, a także epidemia dżumy zmieniły życie авиньонцев na gorsze, i teraz oni uważali, że wszystkie te nieszczęścia przyniósł żydzi. Na mocy dekretu papieża Piusa Drugiego dla żydów wprowadzono szereg ograniczeń w handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności. Prześladowania trwały, dopóki żydzi nie zostali wydaleni z terytorium papieskich posiadłości we Włoszech i Francji. Na chrześcijan również dotyczył zakaz komunikowania się z żydami. Dopiero w końcu XVIII wieku nielicznym żydom pozwolono osiedlić się w Awinionie. Ich działalność była ograniczona granicami dzielnicy żydowskiej, ograniczono naukę Talmudu, a w synagodze występowali z kazań księża katoliccy. Wielka rewolucja Francuska 1789 roku zrównane w prawach żydów z innymi obywatelami kraju.

W synagodze odsłonięte tablice pamiątkowe w pamięć o tych авиньонских żydach, którzy zginęli w latach Pierwszej i Drugiej wojny światowej.

Oprócz synagogi, w Awinionie również znajduje się kilka żydowskich organizacji pozarządowych i instytucji edukacyjnych.