Negocjacyjny kamień – to słynny i niepowtarzalny w swoim rodzaju pomnik, który upamiętnia miejsce pamięci, na którym latem 22 czerwca 1855 roku, zostały przeprowadzone negocjacje między angielskim oficerem i głównym proboszczem Sołowieckie klasztoru w obliczu archimandryta Aleksandra. Kamień znajduje się w odległości dwóch kilometrów od wsi, nad brzegiem morza Białego po drodze na skalisty przylądek Печак. Pomnik został ustawiony na następny rok po tym, jak odbyła się rozmowa, tj. w 1856 roku. Negocjacyjny kamień stanowi prostokątną kamienną płytę, na wykończenie górnej części której znajduje się выгравированная napis. Kamień wykonany jest w klasztornym warsztatu kamieniarza.

Dostępne na negocjacyjnym kamieniu napis opowiada o których doszło tu wydarzeniach: w czasie, kiedy zaczęła się wojna Anglii, Francji, Sardynii i Turcji z Rosją, na miejscu obecnego położenia kamienia odbyła się rozmowa archimandryta Aleksandra i angielskiego oficera Antona. Nieprzyjacielskie eskadry znajdowały się w pobliżu brzegu – domagali się oni od klasztoru byków. Po tym, jak odbyły się negocjacje, które zakończyły się do klasztoru jest bardzo bezpiecznie, proboszcz Aleksander wrócił do siebie do klasztoru już w porze lunchu i zaczął służyć modlitw i liturgii w katedrze Wniebowzięcia nmp – zakończenie służby było tylko cztery godziny. Wiadomo, że w przyszłym tygodniu, gdy toczyły się negocjacje, odbył się szczególnie ścisły post, więc Pan nie pozwolił na inwazję wroga na klasztorne ziemi, i morskie eskadry wycofali się.

Od 1855 roku statku unijnej eskadry sześć razy zbliżali się do Соловкам, choć nie podejmowały żadnych działań w celu wykonania lądowania, ale liczba obiektów usuniętych była jako punktu obronnego niczym nie ograniczony Ogromny Заяцкий wyspa. Po raz pierwszy angielskie wojska pojawiły się w pobliżu długie odcinki murów klasztoru w lecie 15 czerwca – właśnie wtedy śrubą okręt liniowy największego tonażu stanął na kotwicy w odległości kilku kilometrów od wielkiej zdobycia murów obronnych. Mała grupa, składająca się z oficerów i marynarzy, wylądowała na brzegu Wielkiego Заяцкого wyspy.

Po wylądowaniu anglicy wybili należących do klasztoru baranów i ją zabrali łupy na statek, a także zainteresowali się liczbą i ilością broni klasztoru. Ponadto, niezamawianych goście zażądali dostarczenia na statek byków, lub oni sami siłą zabiorą całe bydło. Angielski oficer kazał przekazać wiadomość opata klasztoru, że kilka dni później wrócą za swoją zdobyczą, i odmowy nie wezmą. Notatka została napisana na łamanym rosyjskim. Mieszkańcy wsi, stwierdził, że bardzo złe były sprawy obcych agresorów w części pożywienia. Ponadto, zabierając baranów, nie zapłacili klasztoru.

Trzy dni później, anglicy znowu zbliżali się do wyspy za mięsem. Ale, wylądował na wyspie, otrzymali kategoryczna odmowa i kazali zadzwonić na negocjacje głównego przy klasztorze. Archimandryta Aleksander podjął wyzwanie i przyszedł na negocjacje. Angielski oficer rozpaczliwie domagał się u archimandryta wołów, na co proboszcz powiedział, że ich nie ma. Wtedy anglicy zaczęli prosić krów, ale również otrzymali odmowę, bo mlekiem krowim pożywiały się mnisi. Ze strony oficera zaczęły napływać zagrożenia – mówił, że za parę tygodni, kiedy przybędzie silną flotę i wtedy klasztor na pewno oszczędzi o swojej decyzji. Ale nawet groźby nie postępowali na ojca Aleksandra, choć on odpowiedział, że jeśli ktoś wejdzie na ląd na wyspie, to on każe, żeby wszystkich krów zastrzelili i wrzucił w morze, gdzie nikt nigdy nie znajdzie zwierząt. Na tej nucie negocjacje zakończyły. Pamięć o tym wydarzeniu na валунном brzegiem morza został zainstalowany Negocjacyjny kamień.

Następnego dnia wrogie statki na emeryturze, ale nadal upuszczone na swój pokład drewno, które zostały zgromadzone бережливыми mnichów. Warto zauważyć, że do połowy 19 wieku klasztor nie miał żadnego uzbrojenia, a nawet małego wojska. Wysokie solidne ściany i skomplikowane w budowie port, które zostały ułożone ciężką pracą rosjan, zmusiły angielskie wojska do odwrotu.