Su Нуракси, znany również jako Su Нуракси di Barumini, to największy нурагический pomnik Sardynii, niedaleko miasta Barumini i z 1997 roku wpisane na listę Światowego Dziedzictwa kulturowego UNESCO. Na sardynii dialekcie "su нуракси" oznacza po prostu "nuraghe" - typ мегалитической wieży, rozpowszechniony na całej wyspie z końca 2 tysiąclecia p. n. e.

Głównym elementem kompleksu służy jako trzy-piętrowa wieża-nuraghe wysokości 18, 6 m, zbudowana z bazaltowych bloków między 17 i 13 wieków p. n. e. W epoce brązu wokół niej zbudowano jeszcze cztery wieże, połączone kamiennym murem z miejscem na samej górze (nie zachowanej do naszych dni). Wszystkie wieże wychodziły na dziedziniec, wyposażony w studni.

Naukowcy nie zgadzają się z tym, że nuraghe zostały użyte tylko w celach wojskowych: uważa się, że te megalityczne budowle mogły pełnić funkcję twierdzy, azylu, pewnego podobieństwa do parlamentu – miejsca, w których podejmowane są wspólne decyzje, a nawet kościoła, w którym zamieszkał rozdział osady.

Obok centralnej wieży Su Нуракси w połowie 20 wieku archeologa Giovanni Лиллиу znaleziono ruiny grodu, składającego się z około 50 domów, które zostały zbudowane z masywnych głazów z pomocą suchego muru i mieli stożkowy drewniany dach. Początkowo te domy były jednopokojowych, później jednak wewnętrznie przestrzeń stały się dzielić na sektory. Wśród znalezionych budynków jednym z najbardziej znaczących jest domek, przeznaczony dla spotkań mieszkańców, w którym odkryto znaki czci jakiegoś bóstwa.

W 7 wieku p. n. e. wieża centralna popadł w ruinę, a następnie, w epoce dominacji kartagińczyków, został przywrócony, a przy rzymianach znów opuszczona. Dopiero w 1950 roku rozpoczęły się zakrojone na szeroką skalę wykopaliska archeologiczne pod kierunkiem Giovanniego Лиллиу, które trwały siedem lat. Właśnie wtedy odkryto sprzęt domowy, broń, naczynia i różne ozdoby. W 1997 roku UNESCO uznało znaczenie Su Нуракси, włączając go na listę Światowego Dziedzictwa kulturowego. Ponadto, miejsce to odgrywa kluczową rolę w nauce historii regionalnej cywilizacji, ponieważ wykonane tutaj znaleziska stanowiły podstawę chronologii okresu prehistorycznego Sardynii.