Sardyński ziggurat, znany również jako Sanktuarium Monte D ' Аккодди – to starożytny megalityczna pomnik, który został znaleziony na Sardynii w 1954 roku w pobliżu miasta Sassari. Nazwa зиккурата otrzymał za swój kształt wielostopniowej wieży.

Według naukowców, archeologów ten wyjątkowy w skali regionu Śródziemnomorskiego pomnik został zbudowany około 5, 5 tysięcy lat temu przedstawicielami kultury Оциери, które miały ścisły związek z минойским Krecie i zawsze wschodnim morzu śródziemnym. Następnie wielokrotnie zostanie zakończone i częściowo przebudowany. Najbardziej późniejsze przebudowy pochodzą 2600-2400 lat p. n. e. – okres rozkwitu kultury Абеальцу-Филигоса.

Początkowo na tym terenie istniała osada kultury Оциери, w większości były to proste kwadratowe domy. Ponadto, tutaj znajdowała się nekropolia, składająca się z podziemnych grobów i sanktuarium z менгиром, kamiennymi płytami do popełnienia ofiar i kamiennych kul. Niektórzy naukowcy sugerują, że kulki symbolizowały Słońce i Księżyc. Nieco później powstał pierwszy szeroka platforma w kształcie ostrosłupa ściętego o wysokości około 5 metrów i powierzchni 27х27 metrów. Na niej znajdowało się boisko o wymiarach 12, 5х7, 2 m, malowane ochrą i tak już "czerwonym kościołem". Prawdopodobnie na początku 3 tysiąclecia p. n..e. wybuchł straszny pożar, którego ślady są widoczne do dzisiaj i który zmusił mieszkańców opuścić to miejsce. Kilkaset lat kościół został zniszczony i zasypany ziemią i kamieniami – tak powstała druga platforma, również ma kształt ostrosłupa ściętego o wysokości około 10 metrów i powierzchni 36х29 metrów. Ogólny kształt całego budynku przypomina зиккураты Mezopotamii, utworzone w tym samym czasie.

Jakiś czas sanktuarium Monte D ' Аккодди było ważnym ośrodkiem religijnym, jednak w czasach epoki brązu to znów podupadła i było opuszczone. Już w 1800 roku p. n. e. budowa okazało się zniszczone i służyło tylko miejscem pochówków. W latach ii wojny Światowej górną część świątyni poważnie uszkodziły, ponieważ w tych miejscach torowali rów do zabudowy baterii przeciwlotniczej. Na szczęście, wkrótce po zakończeniu wojny rozpoczęły się zakrojone na szeroką skalę wykopaliska archeologiczne: pierwsze odbywały się od 1954 do 1958 roku, a nowsze – od 1979 do 1990 roku. W wyniku tych prac Sardyński ziggurat został częściowo odbudowany, a teraz on jest ważną atrakcją turystyczną wyspy.