W 20 wieku nie raz podejmowano próby utworzenia muzeum kultury żydowskiej w mieście Wilno, dokładniej, było ich trzy. Pierwszy raz miał miejsce w 1913 roku, ale muzeum pracował do wybuchu ii wojny światowej. Za czas istnienia muzeum zebrano kolekcja unikalnych przedmiotów sztuki ludowej, dokumentów i czasopism, książek. Do początku ii wojny światowej w swojej kolekcji muzeum liczyła ponad 6 tysięcy książek, tysiące dokumentów, historycznych i etnograficznych prac. Było wiele czasopism na ponad 11 językach świata, a także bogatą kolekcję folkloru. Muzeum mógł dostarczyć ponad trzy tysiące prac artystycznych. Ale w czasie wojny była prawie całkowicie zniszczona.

W 1944 roku został ponownie odbudowany muzeum tymi ludźmi, którzy przeżyli wojnę. Drugi muzeum miał celem ożywienia żydowską kulturę i zapisać w pamięci ludzi, tysiące poległych z rąk faszyzmu, a także zamordowanych, spalonych i zamęczonych w obozach koncentracyjnych. 10 czerwca 1949 roku muzeum ponownie został zamknięty z rozkazu władz radzieckich, które prowadziły politykę antysemityzmu. Cała kolekcja muzeum została rozdzielona między archiwami i Litewskimi muzeów.

W okresie czasu, gdy Litwa była republiką radziecką, nie można było stworzyć każdy instytut, który mógłby zajmować się kulturą żydowską i religią. Minęło czterdzieści lat później i już 1 października 1989 roku rozpoczął działalność trzeci muzeum kultury żydowskiej, który ma miejsce do tej pory. Kierownikiem muzeum był dyrektor departamentu edukacji i kultury.

Odkryty już w 1989 roku Litewskie muzeum Narodowe nazwy gaona Wileńskiego miał kolekcję, состоявшую z akcesoriów żydowskiej kultury etnicznej, zdjęć, artykułów, drukowanych i rękopiśmiennych dokumentów, książek i dzieł sztuki. Nie tylko podstawowe, ale i pomocnicze fundusze zawierają w sobie 5 tysięcy eksponatów każdy.

Luksusowy zbiór zbiorów muzeum można podzielić na cztery sekcje: kolekcja zdjęć zabytków kultury, wybitnych politycznych i wydarzeń kulturalnych, pomniki wybitnych ludzi, a także pomników codziennym życiu; kolekcja kulturalnych przedmiotów, które były wykorzystywane w różnych obrzędach religijnych, miały znaczenie historyczne, najstarsze eksponaty zostały zaprezentowane datami 18 wieku; kolekcja rękopisów i wydań drukowanych (pamiętniki, listy i dokumenty); kolekcja grafiki, rzeźby, malarstwa i tkanin. Muzeum ma prace artystów: Efrona, Михтома, Lurie, Manet-Катца, Биндлера, Перкова, Мергашильского i innych wybitnych ludzi.

Synagoga jest głównym organem judaizmu, kulturalnym, politycznym i gospodarczym centrum społeczności żydowskiej. W tej chwili na Litwie działają dwie funkcjonujące synagogi – w Kownie i Wilnie.

Eliasz ben Salomon Залман – Wileński гаон (1720-1797 roku) był najbardziej oświecony badaczem Tory i Talmudu w 17 i 18 wieku. Jego niezwykła inteligencja i wysoka duchowość dać mu dużą przewagę w interpretacji Talmudu i Tory. Tym badaniom poświęcił całe swoje życie. Najwięcej jego prac zostało napisane w języku rosyjskim i litewskim. Właśnie tym człowiekiem, zostały opracowane nowe metody nauki Talmudu, a także uwagi krytyczne. On zrobił wszystko, co możliwe, aby powrócić żydowskiego prawa do racjonalnej oryginalnej podstawie.

Eliasz ben Salomon Залман znalazł zastosowanie najważniejszym metod Babilońskiego Talmudu i w Jerozolimie. Był pierwszym żydowskim uczonym, który zdał sobie sprawę, że starzenie się dokumentów zawsze prowadzi do błędów i niewłaściwych interpretacji co jest napisane. Jeśli miały miejsce przypadki, gdy tekst wywoływała zbyt wiele wątpliwości, z najwyższą starannością prowadził jego porównanie z oryginałem. Dokładnie wyjaśnił, co jest napisane na skomplikowane i niejasne fragmentach. Ponadto, Гаон poważnie studiował geografię i historię, zakres matematyki, anatomii i astronomii. Napisał około 70 prac na różne tematy, opublikowane już po jego śmierci.

Obecnie muzeum dysponuje kilkoma stałymi ekspozycjami, które poświęcone tragicznym losie żydów jeszcze przed rozpoczęciem ii wojny światowej.