Dominikański kościół Św. Jacek - kościół położony w centrum Warszawy. W 1603 roku dominikanie przyjęli decyzję o budowie kościoła w Warszawie. Budowę kościoła w stylu barokowym zajęło wiele lat: drewniana kaplica i dzwonnica zostały zbudowane w 1638 roku, i domagali się jeszcze wiele prac wykończeniowych. Kościół został wykonana jest w stylu wczesnego baroku z elementami renesansu. Budynki klasztorne zostały zakończone później, w 1650 roku.

W 1655 roku kościół został splądrowany i spalony przez szwedów. Biskup Wojciech Толибовски, który w tym okresie był biskupem miasta Poznań, poświęcił odbudowany kościół w 1661 roku. Rok później w kościele pojawiła się dzwonnica, a w 1690 roku powstała jedna z najważniejszych części – kaplica Świętego Dominika, który został zbudowany według projektu wybitnego architekta Tilman Гамерски w stylu barokowym. Przed drugim nadejściem armii szwedzkiej podczas Wielkiej wojny Północnej w 1702 roku, mnichom udało się ewakuować wszystkie cenne rzeczy z kościoła.

Największy rozkwit kościoła przypadał na 18 wieku. W tym okresie zebrano unikalna kolekcja książek, która, niestety, została zniszczona. W 1864 r. zakon dominikanów został zlikwidowany, a kościół został przekazany kapłanom diecezjalnym. Kilka lat później w klasztorze otwarto schronisko dla chłopców i szkoły z internatem.

W czasie ii wojny światowej w klasztorze mieścił się niemiecki szpital polowy, dlatego podczas bombardowań klasztor został całkowicie разбомблен i zamieniła się w ruiny.

Po zakończeniu wojny rozpoczęto odbudowę kościoła, длившееся do 1959 roku. Wiele nie udało się odzyskać, ogromna część ubiegłego świetności okazała się beznadziejnie zagubiony. Są jednak i ocalałe wartości, wśród których – barokowa kaplica Котовских, stworzony pod koniec 17 wieku. W podziemnej krypcie cudem zachowały się sarkofagi pary Котовских – założycieli świątyni.