Letnią rezydencję biskupów Poreč najczęściej scharakteryzować jako opuszczony zamek, który w zasadzie można nazwać najbardziej dokładnym określeniem tej atrakcji miasta Vrsar.

Budynek zbudowany został w okresie od XII do XIII wieku i jest w zabytkowym xviii-wiecznym struktura znajduje się bardzo blisko z kościołem parafialnym Św. Marcina. Początkowo na tym samym miejscu wzniesiono skromny pałac, wykonany w stylu romańskim. Po pewnym czasie budowla przeszła istotne zmiany: zostały wzmocnione ściany i zwiększona powierzchnia.

Architektura pałacu, którą możemy zobaczyć dziś zachowała cechy różnych stylów, począwszy od romańskiego do baroku. W południowej części budynku znajdują się dwie wieże (z których jeden prawdopodobnie służyła jako więzienie), z których wcześniej prowadzono obserwacje.

W samym pałacu znajduje się imponująca ilość pokoi, w których mogą przebywać nie tylko gospodarze, ale słudzy i goście. Pierwsze piętro zajmowały prasy, na których pokonywali oleju, piekarniki, piece, zbiorniki wodne, stajnia i budynki magazynowe dla produktów. Nawiasem mówiąc, wszystkie produkty żywnościowe uprawiane w episkopatów włości w okolicy miasta.

Gdy Poreč dopadała epidemia dżumy lub działania wojenne, biskupi starali się przenieść na chwilę w Vrsar. Na przykład, kiedy został podniesiony bunt 1299 roku, biskup Бонифациус starał się jak najszybciej opuścić miasto i znaleźć schronienie w pałacu. Dla niektórych biskupów zamek w ogóle stał się stałym miejscem zamieszkania. Ponadto, pochowanych jest tutaj Руггиеро Тритони i Жанбатиста de Жудице.

Po zniesieniu własności w 1778 roku поречскими biskupami pałac został przekazany na własność republiki Weneckiej. Po prawie dwóch wiekach monumentalny budynek przeszedł na własność rodziny patricia Верготтини.

W XX wieku pałac zaczął powoli, ale pewnie się rozpadać – na dzień dzisiejszy wymaga jak najszybszej renowacji.